Louis Armstrong is zo goed. A Kiss To Build A Dream On, en straks Stardust.
En als Stardust ongelooflijk is voor de manier waarop hij van iets prachtigs iets ongelooflijks maakt (improviseren rond, op, over en onder de melodie, machtig), dan is We Have All The Time In The World een track die ik haast niet kan horen zonder waterlanders.
Opgenomen in één take, een paar weken voor zijn dood. Armstrong, die al in de jaren ’30 niets meer te bewijzen had.
He lived in “a wonderful world”
He lived in “a wonderful world”
oh, ik had laatst een CD geleend van de bib, iets van de film, awakenings of zo, en eigenlijk was het een soort waterig achterdoensel van ‘a wonderful world’, pff, vond het flets, laatste track had ook een kras op de schijf, en vind het niet eens jammer