Muziek die ik graag hoor:
- Triosonates van Carl Philip Emmanuel Bach. Al sinds mijn vader op een dag in de jaren 80 afkwam met een hele serie cassettes klassieke muziek, ben ik nogal weg van CPE. In die cassettes zat er ook wel Ravel en dingen, maar het was toch vooral kamermuziek, en meestal opnames met publiek, in such locations als het ksteel van Schonbrunn.
- Handel’s Messiah. Ja takkoord, ik weet dat het Hallelujah redelijk cliché is, maar toch…
- De Goldbergvariaties van J.S. Bach. Wat kan ik zeggen? Bach zal binnen duizend jaar nog de beste zijn. Ik heb Bach leren kennen met de twee- en driestemmige inventies, waarvan ik er een paar heb omgezet naar Tandy Basic (want die kon in drie stemmen beep doen). En met de intro van Il était une fois l’homme, natuurlijk, de toccata en fuga in een slechts marginaal betere versie dan wat mijn Tandy 1000 EX kon uitbrengen. We hadden thuis wel platen van Bach natuurlijk, maar het was pas na Gödel, Escher, Bach (kapotgelezen tot op het punt dat het boek heringebonden is moeten worden) dat ik helemaal besefte hoe goed Bach wel was.
- Het requiem van Mozart (de eerste helft toch). Ik weet dat het blasé klinkt, dat Mozart niet alles geschreven heeft en dat ik alleen het deel van Mozart graag zou horen, maar toch: het begin, met requiem, kyrie, en vooral dies irae en nog meer vooralder tuba mirum, en ook nog wel confutatis (zeker met de film in het achterhoofd), zijn gewoon van het beste dat er te vinden is. Als ik aan de rest kom, van lacrimosa onwards, stop ik meestal met luisteren en wordt het achtergrondmuziek. Maar tuba mirum blijft zó goed! Zo simpel, en zo goed!
- Het requiem van Antonin Rejcha: ooit eens gehoord op Radio 3 ‘s nachts, en verliefd op geworden. Zo mooi.
- Het requiem van Verdi: zo ongeveer het omgekeerde van Rejcha, bombast, pats boem en lawaai, maar! zo goed. Dat ik Verdi graag hoor is de schuld van mijn vader, die een hele tijd lang een plaat met de Verdi’s Greatest Hits (eigenlijk Choeurs d’opéra de Verdi, maar dat komt op hetzelfde neer) oplegde van zodra mijn moeder haar rug gedraaid had. En wij allemaal in koor met de hebreeuwse slaven meezingen, van Va, pensiero, sull’ali dorate, va, ti posa sui clivi, sui colli…
Jaren later heb ik uit curiositeit eens de hele Nabucco gekocht. Ahum. Not my cup of tea.
- Madama Butterfly van Puccini. De eerste opera die ik ooit volledig heb gekregen, voor mijn verjaardag. Toen in een uitvoering van Lorin Maazel, met Renata Scotto en Pacido Domingo. Nachten lang naar geluisterd in mijn bed, tot het libretto in stukken viel.
- Het kwintet in c klein voor hobo van Mozart: hobo rules, Mozart rules, kamermuziek rules, en kamermuziek van Mozart is ferm onderschat. Zeer schoon.
