Ooooooo ontroering: Zelie kwam zaterdag af met een klein papiertje waarop ze een kindje had getekend in een zwembad (Louis en Zelie gaan zaterdagochtend zwemmen met Sandra namelijk). “Een kindje, voor jou, op het werk,” zei ze.
Het is ook het eerste kindje, voor zover ik weet, dat ze vrijwillig tekent: tot nog toe weigerde ze altijd te tekenen, omdat ze van zichzelf vond dat niet goed genoeg kon.
Kleuren en plakken en alles geen probleem, maar tekenen, dat moet iemand anders doen. Als we vroegen om een kindje te tekenen of zo, dan was het altijd “ik kan dat niet”, of “ik kan dat nog niet goed”. Maar nu dus wel. Juich!