Dromen zijn soms toch wel

Dromen zijn soms toch wel heel raar: het enige dat ik mij nu nog herinner is dat we in Davos zaten, en dat mijn nicht (die een combinatie was van zowel Joëlle al Pascale), samen met denk ik mijzelf maar zeker met Albert II en groothertog Henri en onder meer Bill Gates uitgegaan was in Parijs. En dat die mensen achteraf handtekeningen hadden gezet in haar boekje, maar dat de pagina zelf van de handtekeningen aan iemand anders was gegeven. En dat zij die handtekeningen met haar linkerhand aan het overtrekken was. En dat ik, of toch zeker iemand mannelijk die niet mijn nicht was, dat not done vond.

Weird. Het was één van die heel gedetailleerde dromen, me een heel plot en zo. Als Zelie vanmorgen om zeven uur niet was beginnen om ons roepen, had ik zeker stof voor een roman.

Of dan was de droom ondertussen al afgelopen en was ik hem nu helemaal vergeten natuurlijk.