Schaamtelijk om toe te geven,

Schaamtelijk om toe te geven, maar ik begin eigenlijk nu pas wat comfortabel thuis te raken in css. Zo van geen spiekbriefje meer nodig hebben voor de syntax, en niet meer moeten nadenken hoe of wat.

Echt van die dingen waar een mens eigenlijk alleen maar mee bezig is als hij ook echt moet html schrijven. ‘t Was eigenlijk al zo lang geleden dat ik nog voor echte klanten echte html moest maken (ik heb daar personeel voor, meneer, ha! 🙂  dat ik helemaal niet meer bij de tijd was. Of ben.

Enfin, nu is het ook wat prutsen voor dummy-presentatie, maar toch, zo’n simpel dingetje onderaan een pagina als

<div style=”text-align: center; background: #eeeeee; border-top: 1px solid #aaaaaa; padding: 10px;”></div>

…ik zou er nog niet zo lang niet voor teruggedeinsd zijn om daar een monstrositeit in de zin van










<table bgcolor=”#eeeeee” cellpadding=”0″ cellspacing=”0″ border=”0″>
<tr><td height=”1″ bgcolor=”#aaaaaa”><img src=”images/1.gif”></td></tr>
<tr><td><table cellspacing=”0″ width=”100%” cellpadding=”10″><tr><td align=”center”>
</td></tr></table></td></tr></table>

voor te gebruiken. Brrr!