Die begeleiders op het kabouterkamp waar Zelie naartoe geweest is de eerste week van de paasvakantie zijn zot.
Hoe is dat nu mogelijk om aan kinderen van drie en vier jaar oud de boeken van Rien Poortvliet te laten lezen? Niet moeilijk dat de helft van de kindjes (niet Zelie, ha!) paniekaanvallen had na een paar dagen. Zelie tekent nog altijd trollen!
Ze zijn daar de woensdag zelfs moeten stoppen met verhaaltjes vertellen, zo bang waren de kindjes.
Het hangt natuurlijk allemaal af van de manier waarop het gebracht wordt. Mijn vriendin werkt op een speelplein, en die doen ook vrij angstaanjagende dingen. Die monitoren daar bedenken spelletjes, met inkleding, smink, en alles erop en eraan. Sommige van die spelletjes zijn met mummies, boemannen, ontsnapte gevangenen en zo. Zo ne kerel van 1m95 die verkleed is als mummie, en die die kinderen achternaloopt al brullend en zo, stel u dat ns voor. En daar hebben ze soms ook kindjes die in huilen uitbarsten van’t verschieten. Maar at the end of the day gaan ze wel allemaal enthousiast aan hun papa en mama vertellen dat ze de schat hebben gevonden en dat ze de mummie te slim af zijn geweest en zo. Prachtig 🙂 Wou dat ik zo goed overweg kon met kinderen als die mensen die daar werken.
trouwens: ikke en mijn vriendin als ghouls. (ja, ik heb daar een paar daagjes gewerkt in de krokusvakantie)