Voilà, we zijn er door

Voilà, we zijn er door geraakt. Eerst heb ik (moederziel alleen) de eternitplaten allemaal samengezet, de rest van de chambrans en de deuren uitgehaald en de vensters zoveel mogelijk gedaan. Dan het vals plafond uitgebroken en de isolatie uitgehaald, een bijzonder vies werk: ik stond daar bij tijden met dichtgekepen ogen en ademnhalingswegen tot de ergste wolken glasvezelstof gezakt waren. Nog een geluk dat ik handschoenen had, en eraan gedacht had om mijn lange mouwen stevigdicht te knopen, andes stond ik voor de rest van de week vol uitslag.

Tegen dan was Philippe toegekomen, zijn we beginnen kijken naar de balken en tot de constatatie gekomen dat we een zaag zouden nodig hebben.

Tegen dat Ron er was, zijn we aan de verste muur begonnen. Die hing nog vast met een paar steentjes, en terwijl Philippe om een paar zagen reedt thuis zijn Ron en ik er met hamer en pikhouweel ingevlogen, en de muur uiteindelijk in zijn geheel, met de riek, omver geduwd: van het meest wijze dat ik de laatste tijd gedaan heb.

Dat groot ding rechts is een pilaar die in het midden van de remise staat, dat roestbruin ding is een poutrelle tusen de muur van het achterhuis en de centrale pilaar. Alle balken hangen vast aan een houten balk die bovenop deze poutrelle ligt, en aan een houten balk bovenop een tweede poutrelle tegen de scheidingsmuur met de gebuur. De balken zelf zijn nog eens met elkaar verbonden met kleine balkjes bovenaan en in het midden, en met een lange plank op het einde.

We hebben eerst nog een stuk van de tweede muur ingesmeten (pikhouweel en riek, ik voelde mij in een slechte Frankensteinfilm!) en het tweede venster met veel moeite naar beneden gekieperd. 

Op dat ogenblik bedachten we dat een poutrelle die een meter of tien overbrugt misschien wel best op een steuntje blijft hangen, dus dat stuk maar laten staan. Ron had ondertussen wel al een half uur staan kloppen op de derde muur, heel de koer lag vol met steengruis 🙂

Niet dat het eigenlijk veel uitmaakte, want dit is hoe het algemeen beeld zo’n beetje was:

Enfin, dan zijn we dus aan de balken begonnen: eerst hebben we die lange balk op het einde in stukken gezaagd en losgeslagen,

dan de middelste tussenbalkjes elk stuk voor stuk in twee gezaagd en vantussen de balken geklopt. En dan de eindbalkjes ook doorgezaagd en de balken losgewrikt en naar beneden gewipt (teamwerk tussen Ron aan de zaag en hamer, en mezelf aan hamer en wrikken!)

Résultat des courses:

De remise is functioneel afgebroken. Is nog niet gedaan: de centrale pilaar, de balkjes boven het overdekte stuk (te veel risico voor de vensters en de glazen in de deur, en te veel brol op dat stuk koer om veilig met ladders te kunnen staan) en het stukje muur net voor de keukendeur (steun voor de poutrelle).

En nu is het dus wachten op de offerte van de aannemer.