Ik was helemaal voor Songs for Drella. Ik heb de mooie special edition, met een zwarte vloeren cover en een boekje en een oranje fluo CD, die ondertussen al helemaal tattered en glad geworden is (de doos, niet de cd natuurlijk).
Toch vreemd hoe mijn muzieksmaak over de jaren verglijdt, en op andere vlakken helemaal niet. Ik herinner mij dat ik helemaal zot was van rock’n’roll uit de jaren 50 en 60, die nu voor een groot deel niet meer aan mij besteed is. Maar aan de andere kant ben ik wel nog altijd aan Brel en Brassens. En vroeger was ik nogal enthousiast over Pink Floyd, en Marillion, en Emerson, Lake & Palmer, en symfonische/prog rock van het genre Magma (Köhntarkösz! Mekanik Destruktiw Kommandoh!!!), terwijl ik daar tegenwoordig alleen nog eens regelmatig naar King Crimson van luister, en dan alleen nog maar In the Court of the Crimson King.
En ik was vroeger helemaal niet aan Kabouter Plop, en nu wel (Kabouter Jodel! Die combinatie van tiroler jodelmuziek met kabouter plop-zingt-barry white en 70s soul!).
Duizend maal dank ;p
Niet dat ik Lou Reed haat hoor. Tzal eerder het trauma zijn van dat lied te moeten voordragen/zingen in de klas. Trouwens, nog over dat interview gesproken, in den Humo van een week of 3 geleden stond een interview met Reed. Misschien interesseert het u?(Immer proberend om mensen HUMO te laten ontdekken)
phuh, de humo, flutboekske met pulp. De -soms- goeie stukken kopen ze toch van een ander
Oei oei,da’s een zware onderschatting. Ze kopen soms wel artikels ja, die ook goed zijn, maar het meeste is toch wel door mensen van HUMO zelf geschreven, met veel aandacht voor correct Nederlands. HUMO is 1 van de laatste weekbladen die zo’n hoge standaard hanteren voor hun artikels. Hun interviews zijn echt van de bovenste plank, de TV-gids in humo is misschien wel de overzichtelijkste die er in Belgi bestaat, en hun muziek-rubriek (TTT) is zeer kritisch en goed geargumenteerd. De columns worden geschreven door Arnon Grunberg, Herman Brusselmans, Gerrit Komrij, Hugo Matthijsen, en nog anderen, wat toch allemaal wel gerespecteerde schrijvers/dichters zijn. Dit geheel is dan nog eens doorspekt met absurde humor, door kamagurka, seele, jeroom, etc.
Kortom, kwaliteit alom.
Don’t u go dissin’ my HUMO!!