dinsdag 8 juni 2003 Verhuis.

dinsdag 8 juni 2003

	Verhuis. Dat platform stond redelijk wankel drie verdiepingen in de lucht, en die gasten van de verhuisfirma stonden erop te voltigeren gelijk zotten. En zeggen dat ze van die liften hebben die tot zeventien verdiepingen hoog gaan.
	Jazeker. ‘t Zal wel kunst zijn zeker?
	Damned! En de NV Teveoost bestaat niet meer! Dus die doos mag niet meer open! Nooit!
	Frère Orbanlaan. Garages met liften erin. Nifty.

woensdag 9 juni 2003

Waarom moesten de ogen van die kat dichtgeplakt worden?

vrijdag 11 juni 2003

	Zelie, klaar om naar de zoo te gaan.
	Zelie en Louis!
	De trappen van het treinstation naar de luchthaven in Zaventem.
	Incheckbalie voor de vlucht naar Zagreb, anderhalf uur te vroeg.
	Wegens te vroeg toegekomen: mij dan maar in één van die eetgelegenheden gezet.
	Een moderne Airbus, met uitklapschermpjes. We hebben de hele reddingsvest-uitleg zo gekregen, en bovendien nog allemaal reclamefilmpjes over Croatië. Schoon land, daar niet van.

	De luchthaven van Zagreb. Dat ligt daar in een enorm plat stuk, en dan plots bergen in de verte. Zeer vreemd.
	Ook wel hallucinerend: de hele luchthaven was op ons vliegtuig na leeg.
	De band met de bagage. Mijn valies stond er open op! Er was één paar kousen verdwnen maar niets anders. Nog een geluk, want die valies zat vol DVDs en boeken.
	Kijk, een banner voor het hotel waar we in zaten. Hotel Opera.
	De rit van de luchthaven naar het hotel. Croatië ziet er precies uit alsof het België is. Met ook Fordgarages en een DHL-hoofkwartier in glas en beton, en met lelijke appartementsgebouwen en alles. Enige uitzondering is dat er soms bordjes staan waarop kinderen met aandrang gevraagd wordt om niet met landmijnen te spelen. Zeer vies, de gedachte dat daar net acht jaar geleden een oorlog was.
	Hotelkamer! Het beste hotel van de stad, schijnt het. Er was een sauna en een zwembad en een fitnesszaal en rastaurenten en een casino en alles. Ik heb alleen gebruik gemaakt van mijn kamer en van de tv aldaar. En zelfs niet van de pay-tv, want er stond nergens een disclaimer dat de keuze van het kanaal niet op de factuur zou komen, ha!
	Elke kamer heeft blijkbaar zo’n uithoekje, waar men met twee aan een tafeltje het uitzicht kan bewonderen.
	De badkamer, klein maar proper.
	Een bidet, en een toilet. Ik had niet direkt door dat het doorspoelmechanisme weer naar boven moet getrokken worden; het WC heeft zeker anderhalf uur lang staan doorspoelen 🙂
	Meegenomen naar huis natuurlijk.
	De minibar. Ik heb er op twee dagen voor meer dan 50 euro opgedaan. En dat was geeneens moeilijk: een pak chips, een Raider, en elke dag twee schweppesen en vier fruitsappen.
	De radio.
	Mijn avondeten van de vrijdag. Toen ik nog niet wist dat er eten zou zijn op de receptie.
	De standaard verwelkoming-via-teletekst.

zaterdag 12 juni 2003

	De gang op mijn verdiep. Zag er in ‘t echt beter uit. Ik zat op het 9de, en de lift deed er 9 seconden over om van gelijkvloers naar boven te gaan. Whee!
	Eén van de bars van het hotel. Deze was op het gelijkvloers.
	Zicht uit mijn kamer. Ik denk dat die vorm in die toren de cathedraal is. Die de tweedehoogste gothische kathedraal ter wereld schijnt te zijn.
	Het hotel. Geloof het of niet, maar deze hoop lelijke stenen staat dus wel degelijk in het midden van het stadscentrum. Niet het oude oude middelleuwse stadscentrum, maar op twee minuten te voet van allerlei musea en het nationaal theater en alles.
	Dit is wat rechtover het hotel staat.
	Schan-da-lig.
	In de bus, tijdens de tour van Zagreb.
	Die kleine straatjes in de verte, da’s waar de bus in vastgereden was. Hij staat nu in een straat waar hij strikt gezien niet in mag wegens éénrichting, maar na onderhandeling met de lokala Guardia Civil (of Politsija of zo, ik herinner mij niet meer hoe die gasten heten) mocht hij alsnog uit de weg maneuvreren. En dus hadden wij alle tijd om uit te stappen en een zeer beknopte standswandeling te doen.
	Kerk. In het midden van het oudste deel van Zagreb. Ze zijn bezig aan de restauratie; het dak is al klaar.
	Allemaal schoon geglazuurde tegeltjes op het dak, wel mooi.
	O, en kijk: een schoon torentje.
	De man aan de organisatie, die ons uitleg geeft over wat er allemaal te zien is.
	Nationalistisch? Croatië? Naaaah!
	Het parlement. Gebombardeerd geweest tijdens de oorlog. Van acht jaar geleden, welteverstaan. Niet de wereldoorlog, ik kan me inbeelden dat toen de helft van de stad plat lag.
	Naar beneden. Zagreb is ontstaan uit nederzettingen op twee heuvels, Grič en Kaptol, die pas in de 17de eeuw de facto één stad werden. Het hele zootje was ommuurd, en er waren vijf stadspoorten. In de verte is één van die poorten.
	Kijk, de tweede apotheek in Europa.
	Stadspoort, nu een kapel.
	Zicht uit de stadspoort/kapel naar beneden.
	Allemaal bedankingen aan de muur. Dank u dat we na vijftig jaar huwelijk nog altijd gezond zijn. Dank u dat mijn moeder snel overleden is. Dank u dat ik werk gevonden heb. Dank u dat mijn amputatie goed verlopen is. Dat soort zaken.
	Heh. Jezuitski. Die zitten ook overal.
	Ik dacht even het tweede openbare toilet in Europa, maar het blijkt een belvedere te zijn.
	De lokala tolkienclub!
	Een barokke kerk.
	Grappige draaitrap om naar die uitkijktoren te gaan.
	Zicht op de stad. Dat lelijke blok is ons hotel.
	Verder zicht.
	En nog verder. Als ik die panoramasoftware terugvind, maak ik er eens een panoramische foto van.
	De funiculair. Honderd jaar oud.
	Een orthodoxe kerk.
	Waar Nicola Tasla gewoond heeft tot hij naar Amerika vertrok.
	Sint Bogdanov, patroonheilige van de megafoons. Denk ik.
	Een joodse moskee, kijk kijk kijk.
	Huis.
	Zicht uit het hospitaal waar de vergadering plaatsgreep.
	Phil wacht geduldig terwijl een vraag gesteld wordt.
	Laura legt conclusies uit.
	Het hospitaal waar we zaten.
	Vlaggen aan het hospitaal waar we zaten.
	Mystery Meat! Maar wel zeer lekker.
	De operazangeres in het restaurant.
	Miljaar zo’n stem dat die had!
	We hebben allemaal zo’n hartje gekregen.
	Iets later op de avond…
	Het nationaal theater, dat een exacte kopie is van het nationaal theater in Wenen.

zondag 13 juni 2003

	Waar ik mij op mijn hotelkamer mee bezig hield: kijken naar Taken.
	De vertrekhal van de vlieghaven in Zagreb.
	Een juffrouw die daar zat.
	Onderaan links: de ontmijningsdienst van het Belgisch leger!
	Het vliegtuig van Zagreb naar München.
	De vlieghaven van Zagreb van buiten gezien.
	Croatië uit de lucht.
	Ooo wat schone wolken.
	Nog schone wolken. Die dingen zien er vanuit het vliegtuig altijd interessanter uit dan op foto, en ik laat er mij altijd aan vangen.
	Dit zag er ook indrukwekkender uit dan de foto: zo’n hele bergketen.
	In het landen op München.
	Zicht uit het vliegtuig van Zagreb op het vliegtuig naar Brussel.
	De luchthaven van München. Enorm groot.
	Kijk, allemaal luchtbellen.
	Een juffrouw die daar zat.
	Bij het instappen in ‘t vliegtuig. Dat zijn echt wel zeer kleine machines.
	De nieuwe hal van Zaventem. ‘t Is al zo lang geleden dat ik nog gevlogen heb, dat ik die nog niet gezien had.
	In de trein naar huis.

Gerelateerd