Zo, de receptie is over. Nu ja, niet over in de zin dat ze afgelopen is, maar wel in de zin dat het laat genoeg was om zonder dat het opviel en zonder dat iemand het ook maar in het minst abnormaal vond, weg te glippen.
De afspraak om te gaan eten is in ‘t water gevallen: bleek toen ik beneden kom dat de vijf chairs van de comitĂ©vergaderingen en de helft van het organiserend lichaam daar in de lobby zaten te spreken. Die gedachtenwisseling werd redelijk snel een impromptu vergadering, en ik heb al direkt nuttige bijdragen kunnen leveren, heelder aanpassingen in de agenda en alles 🙂
Ik zal morgen co-chair zijn van zo’n comitĂ©-ding, en eigenlijk zou ik ook eens mijn hoofd in de andere comitĂ©’s moeten binnensteken, of ik zou dat verkeerd moeten begrepen hebben, bovendien stond er op de agenda dat ik ook een presentatie moest geven voor het plenum, maar da’s nog niet helemaal duidelijk, en ik zal blijkbaar ook verantwoordelijk zijn voor het maken van de presentatie waarin de algemene conclusies zulen gegeven worden. Ha!
Alla, de vergadering daar beneden in de zetels in de lobby was min of meer klaar rond kwart voor negen. Het kwartier voor het begin van de receptie nuttig gevuld in de bar van het hotel, en dan naar de receptie zelf afgezakt.
Ik heb, al zeg ik het zelf, geschmoozt gelijk een echte schmoozer. Met de man van Denemarken, en de man van IJsland, en de baas van Nederland (Joop, zoals het reukwater), en de webmaster van Nederland, en met de Croatische prof die het hier allemaal organiseert, en met een hele roedel andere croatische jongens en meisjes, en met allemaal mensen.
Ik geef toe dat ik meer dan even met de gedachte gespeeld had om te doen alsof ik in slaap gevallen was in mijn kamer en pas na middernacht wakker geworden was, maar: ik heb he uiteindelijk niet gedaan. Mij valt niets te verwijten!
En dus kan ik met een gerust hart de rest van de nacht naar Taken kijken.