Ik heb vannamiddag een half uur rechtop gezeten op de rand van mijn bed! Takkoord, ‘t was met de hulp van zware dosissen pijnstillers, een harnas, twee stoelen en twee verpleegsters, en het deed nog enorm veel pijn, maar toch: recht! Gezeten!
Gestaan zelfs! Takkoord, het was bijna niet te houden van de pijn, het durde maar dertig of zo seconden en ik kreeg mijn benen niet recht, maar toch: gestaan! Op mijn voeten!
A very happy man indeed.
Zeer goed Michel, ikke blij! Als ik wat moet komen helpen met opiaten, je moet het maar zeggen!
en kan Michel dit commentaar eigenlijk wel lezen?
Spielgen weezun jiklanderschaggen? Der doit sprich furkrumpenschnazzenhozenvanderblitz!
Ik denk niet dat hij het nu al kan lezen, toch niet tot hij echt met zijn portable online kan zitten (ipv de portable heen en weer sjouwen tussen ziekenhuis en thuis). Maar goed, als hij het allemaal leest zal hij denk ik wel blij zijn. En bovendien kunnen zijn familieleden nu al tegen hem vertellen wat er hier zoal gezegd wordt (ik neem aan dat ze dit af en toe wel eens lezen zeker?).
Soit, Michel: kben blij dat het zo goed gaat, nog veel succes!!