Niet fijn, die NMR. Om te beginnen: nog maar eens versleept. Daarbij: op zo’n harde slee gelegd met in ‘t midden een richel om in een magnetische buis te verdwijnenen. Wel, die richel zat dus bij mij niet in het midden, if you acquire my drift.
Résultat des courses: mijn rug en mijn achterwerk doen ver-schrik-ke-lijk pijn. Ik heb daar zo’n half uur in gelegen, en al na vijf minuten was het een marteling. Pff.
Nu weer aan de pijnstillers, en ik hoop maar één ding: dat ik nooit meer moet hoesten. Want dat is wat nog het meest van alles pijn doet.
En straks komen de kinderen, dat zal ook iets zijn…