Te doen morgen:
- wakker worden
- eten
- herhaling van het late journaal en Ter Zake bekijken
- wassen
- afspraak maken met de orthopedie (voor het aanpassen van mijn harnas dat te groot is)
- uitzoeken wanneer de uroloog komt
- uitzoeken waar de neurochirurgen zitten
- aankleden (da’s al van 22 dagen geleden)
- wachten op de uroloog, als hij vroeg genoeg komt, en hem een stapel voorschriften vragen
- al mijn gerief dat hier nog staat naar de kamer van Sandra brengen
- naar de neurochirurg gaan voor een stapel voorschriften en een doktersbriefje
- naar Sandra gaan, alles inpakken en naar de auto dragen
- naar ons huis gaan, en Sandra de chauffage laten in gang proberen krijgen
- passeren naast de apotheker om pijnstillers
- naar mijn ouders gaan, eten
- kinderen en dingen inpakken, de kat in mijn jas steken
- naar ons huis gaan
- in elkaar storten van de pijn
Nee serieus, ik ga dat nooit uithouden: in 22 dagen geen twee uur na elkaar uit mijn bed geweest en morgen direkt meer dan een halve dag.
Ah ja, en reken daar om de 3 à 4u ook nog eens zo’n zelfcatheterisatie bij.
Fijn!