Unbearable pain

Zie mij hier nu liggen: heelder baxters vol morfine en cortisone, een kamer met verwarming vastgeroest op kalahari, mijn portable op mijn buik, mijn hemd aan flarden geknipt, op mijn onderbroek na al mijn kleren naar huis–‘t is proper.

Nog één geluk: ‘t is de Briel en niet de (nieuwe) Bijloke.

Long story short: bovenste trede trap, trap ingestort, gevallen, wervel verbrijzeld.

De technische term voor wat ik nu voel, wist de neurochirurg mij behulpzaam te vertellen, is ondraaglijke pijn. Helaas mogen ze mij niet méér pijnstillers geven of ik dreig op te houden met ademen. Rats.

Enfin, niet dat het zou helpen wellicht: de meeste pijn heb ik van wervelsplinters die besloten hebben rechtstreeks mijn zenuwen te stimuleren. Elk huisje zijn kruisje zeker?

Van kruisen gesproken: er ligt hier een formulier om geestelijke bijstand te bestellen–misschien laat ik voor de leute wel een pastoor én een dominee én een imam én een rabbijn tegelijk komen. En een niet-confessionele pipo ook. En dan mogen ze het uitvechten.

8 reacties op “Unbearable pain”

  1. Holy hell, ik voelde al aan de stand van mijn water dat er iets niet pluis was. eerst dacht ik nog dat er iets mis was met de baby, maar dit had ik dus totaal niet verwacht…Het, tot mijn spijt, enige dat ik kan doen is u veel sterkte en een spoedig herstel toewensen. Laat de moed niet zakken, laat u godverdomme niet kisten!!

  2. Wat een ellendig nieuws. Van harte veel sterkte, humor en moed gewens!!. Je laconieke manier van schrijven is in ieder geval nog niet veranderd, dat lijkt me een goed teken. Hou je goed.

Reacties zijn gesloten.