3 reacties op “Sherrie Levine”

  1. en waarom dan wel? is het allemaal wat te moeilijk misschien…

    trouwens, dergelijke uitspraken als “ik ben niet tegen kunst ofzo, maar…” zijn een beetje als “ik ben geen rascits, maar…” en die worden steenvast gevolgd door de meest rascitische praat. beperk je maar tot waar je iets van afweet. no offence natuurlijk.

  2. Oeioeioei, te moeilijk?!

    Neen: het is in mijn gedacht dikke vette quatsch. En mevrouw Levine, of toch minstens mevrouw Levine een aantal jaar geleden, was een omhooggevallen talentloos verwend nest.

    Dat het nodig vond om stielmannen–mensen die hun leven lang gewerkt hebben om zichzelf constant te verbeteren in hun vak–een beetje als minderwaardige dozenduwers te behandelen.

    De vrouw Levine en de kunstenares Levine hebben bij een hoop mensn een zeer bittere nasmaak gelaten, die keer.

    En trouwens, Thomas, die “no offence”: een beetje eerlijkheid is wel op zijn plaats. Als je me uitmaakt voor iemand die niet genoeg van kunst afweet om er iets over te zeggen, zég dat dan. Als je “no offence” wilt geven, houd dan je mond.

    En wat die “ik ben niet tegen kunst of zo” betreft: er is wellicht een naam voor zo’n stijlfiguur. Parodie of zo.

    Ik bén niet tegen kunst–da’s al even onzinnig als zeggen dat je niet graag vlees eet–maar ik heb wel en hekel aan Levine, en ik heb niet meer gezegd dan wat hierboven staat: van mijn part mag zij een kunstverbod krijgen. En de pokken.

Reacties zijn gesloten.