Het zal niet van een leien dakje gaan:
De Luxemburgse minister van Buitenlandse Zaken, Jean Asselborn, was
duidelijker. De Turken hadden zich volgens hem op een
,,onaanvaardbare” manier gedragen, als ,,tapijtenverkopers” die ,,nog
veel moeten leren”. [De Standaard]
Mnuja, het getuigt van niet bijzonder veel diplomatie om Turken met tapijtenverkopers te vergelijken, maar de grond van de zaak is dat de Turken nog veel te leren hebben als het op compromissen en onderhandelingstechnieken aankomt. Het wordt interessant de komende jaren.
Geen van de argumenten vóór de toetreding hebben mij tot nog toe evenveel kunnen overtuigen als de argumenten van (goeie help) Pieter De Crem tégen. Maar ik blijf, zoals de onderhandelingen zelf, open 🙂