Just my luck: er zat een zilvervisje in de badkamer, maar ik was er niet rap genoeg bij om een foto te nemen. Ik ga het licht in de kamer aan, en dat in de badkamer uit laten: misschien dat ik het wel terug kan jagen. Of dat ik er nog een vind tegen morgen.
Want ik heb daar namelijk nog geen foto van, en ik heb eigenlijk geen zin om er bij ons thuis mee te zitten.
Die zijn bij ons eigenlijk vrij zeldzaam in huis, zilvervisjes. Zo een paar keer per jaar, misschien 3 of 4 keer, zie ik er eentje. Meestal in het toilet (niet in de pot natuurlijk, de kamer dus), en na enkele seconden verdwijnt dat onder de deurlijst of onder de plint. Zelfs het allerkleinste spleetje onder de nogthans gevoegde plinten is genoeg om onder door te kruipen. En als ik me niet vergis is die soort al miljoenen jaren oud. Dat heb ik mij toch laten wijs maken.
Je zegt dat je er bij jullie thuis niet mee wil zitten, kan dat dan uitgroeien tot een plaag?
Bof, nee, voor zover ik weet. Maar àls er dan veel te zien zijn, betekent dat wel dat er nog véél meer niet zichtbaar zijn, en dat die overal een beetje zitten. Niet zo’n fijn gedacht voor veel mensen. Ik zit er niet mee, maar ik vrees mijn madam wel 🙂