‘t Was halfvijf eer ik vanmorgen in mijn bed zat: twee computers bij mijn ouders geherinstalleerd.
De ene voor (voornamelijk) mijn moeder: XP en Office. De andere voor (voornamelijk) mijn broer: XP, Office, World of Warcraft.
Niet zo ingewikkeld, hoor ik u denken: helaas, ‘t is altijd iets met dergelijke zaken. Eerst alle nodige dingen backuppen. Wat is “alle nodige dingen”? Tja, da’s dus alle directories van alle users doorlopen en zien wat er moet gehouden worden. Ettelijke uren werk, vooral omdat de veilgheidsbackups-in-nieuwe-PST van Outlook een eeuwigheid duurden (“nog 5 minuten te gaan! nog twee! 30 seconden! 20 seconden! 5 seconden! … ah, nog 36 uur te gaan. 20 uur. 8 uur. 2 uur. 45 minuten. 44. 43. 42.”—you know the drill).
Dan gefoefel met XP: bij de ene Dell weigerde de on-board geluidskaart en netwerkkaart en chipset en videokaart en watnog te werken bij de initiële install, dus moest er nog een Dell-CD met drivers aan te pas komen. En bij de andere Dell dacht ik dat ik om het rap te doen verlopen een oude MSDN-CD zou nemen in plaats van de officieel aangekochte. Om dan natuurlijk tegen de licentiecode aan te lopen die ik niet mee had, en dat die op de afplakker van de computer niet aanvaard werd. Dus dan maar de originele echte gekochte CD gepakt, en “repair” gedaan. Blijkt dat daarmee de originele admin nog bestaat maar niet meer toegankelijk is (don’t ask), dus maar weer opnieuw, en zo waren we alweer anderhalf uur later.
En dan de Windows updates: zeker drie keer met rebooten, om dan tot XP Service Pack 2 te komen en nóg eens 16 updates te moeten doen.
En dan de drivers voor de grafische kaart downloaden, en de TV-kaart, en de geluidskaart.
En de ettelijke gigabytes van World of Warcraft.
En dan de backupsoftware installeren en een back-up schedulen.
Zucht.
Drie uur en een kwartier geslapen in totaal. En straks gaan we naar Holland voor een verjaardagsfeestje bij mijn schoonbroer. Ik kijk er wreed naar uit, maar ik hoop toch een beetje shut-eye te vangen in de auto.