Trein, vervolg

Ik ben vanavond dus naar de Dampoort gegaan om mijn boete (€ 55,10) te gaan betalen.

Ik ben al sinds jaar en dag een gebruiker van het openbaar vervoer (et pour cause: geen rijbewijs), ik heb tot vandaag nog nooit van mijn leven op een trein of tram of bus gezeten zonder betaald te hebben, ik klaag nooit over treinen die te laat zouden zijn of in staking, enfin, de man achter de balie was gegeneerd.

Hij putte zich uit in verontschuldigingen, en dat het toch wel spijtig was dat de controleurs niet het verschil maken tussen “goeie” en “slechte”, en dat ik toch wel echt een brief zou moeten schrijven naar de NMBS, omdat hij het een schande vind. En dat hij me graag een formulier geeft, want de “vliegende patrouille”—de technische term blijkbaar voor controleurs in groepen van drie die echt op de minste komma letten—had deze keer echt wel overdreven.

Ik heb het maar zo gelaten: ja, ik was maar één dag te laat met mijn vernieuwing, en ja, ik had maanden en maanden abonnementen bij die bewezen dat ik nog nooit een dag overgeslaan had, en inderdaad, ik ben al bijzonder lang een vaste klant, maar goed, alle betrokkenen deden maar hun werk, en ‘t is ‘t einde van de wereld niet.

De man achter de balie probeerde mij nog een béétje geld te besparen door me aan te raden reductie aan te vragen voor grote en jonge gezinnen: dan zou het maar € 52,50 zijn—maar ook dat heb ik maar zo gelaten.

Zucht.