Fata bloody Morgana

Vanmorgen waren we véél te vroeg op het kamp toegekomen (om elf uur in plaats van om 17u, pfeh), en de man aldaar had ons aangeraden naar Veurne te trekken omdat ze daar opnames van Fata Morgana aan het doen waren, “en dat de kinderen daar ook activiteiten konden doen”.

Good. Grief.

Louis en Jan zijn in geen maanden niet meer zo stout geweest (ongetwijfeld geholpen door de vermoeidheid, maar toch geen excuus), en die hele Fata Morgana is precies dat gebleven: een illusie.

We zijn om witte kledij en vleugeld gegaan voor ons gevijf, dan zijn we iets gaan eten, en dan zijn we om 14u beginnen aanschuiven in een straat die naar de markt liep. Daar was er hoorbaar allerlei dinges te doen, maar niet voor ons: ik ben na een dikke drie kwartier in die straat staan wachten met nog een man of tweeduizend, onverrichterzake naar de auto teruggekeerd.

Bah.