Tot binnen 607 bladzijden. Vanmorgen om Harry Potter and the Half-blood Prince gegaan, op mijn gemak Olympos uitgelezen (zeer goed, maar ik haal de superlatieven voor Hyperion niet boven), naar de openingsstoet van de Feesten gegaan (teleurstellend), en dan trek ik me nu terug tot het boek uit is.
Dààg!
Olympos? Toevallig, die heb ik ook net uit… Simmons blijft het doen, goed leesbare, spannende lectuur met interessante werelden en personen. Maar als je z’n vorige boeken gelezen hebt (de hele Hyperion reeks), dan heb je het allemaal wel al eens gezien:
-gigantische bouwwerken op onwaarschijnlijke plaatsen
-teleportatieportalen
-kunstmatige intelligenties met eigen plannen
-über-killbots
-messias-achtige figuren die in bed duiken met niet-begrijpende hoofdpersonages
-healing-vats
-figuren die door de tijd reizen, vooruit en achteruit… tot je er niet meer wijs aan uit raakt 🙂
-het Joods-Arabisch conflict dat tot in de eeuwen der eeuwen doorgaat
-…
Ik heb vast nog wel wat paralellen gemist…