Nog eentje vergeten: in september gaat Zelie naar school en zal ze leren lezen en schrijven.
Ik kan niet zeggen hoezeer ik daar naar uitkijk. En hoezeer ik er naar uitkijk om mij elke avond van mijn verdere leven voor de volgende pakweg achttien jaar bezig te houden met huiswerk en lessen en dingen.
En die eerste week, als ze een boodschappenlijst krijgt, en als we samen naar de winkel om gerief gaan—in mijn tijd zat daar elk jaar een toile cirée bij, en verfborstels, en van die ijzeren implementen om in klei mee te wroeten.
En dan naar de Standaard Boekhandel om schoolboeken, en dat eerste moment als een heel nieuw schooljaar in een vers boek voor mij lag…
En zouden boeken tegenwoordig ook nog moeten gekaft worden? En moeten we dan ook weer van die zelfklevende etiketten kopen om op de kaft te plakken?
En zou ze al meteen een schoolagenda krijgen?
Nee, ik kijk er zó naar uit, ik denk zelfs nog meer dan Zelie zelf.
Geschreven al luisterend naar: Hooverphonic – The Magnificent Tree – Every Time We Live Together We Die A Bit More
Ik keek daar zelf ook altijd naar uit, naar die laatste week van de vakantie… Schoolgerief gaan halen (hetgeen ik nog nodig had), de boeken gaan kopen op school, de boeken kaften, stapeltjes maken op mijn kamer…. Heerlijk 🙂