Een puber van zes

Help! Zelie is aan haar puberteit begonnen!

‘t Is nu al een paar keer dat een vergelijkbaar scenario zich afspeelt:

INT – EVENING – LIVING ROOM

In de buurt van zeven uur. Zelie moet haar kleren uitdoen en haar pyjama aandoen. Ze heeft net een doos van Doornroosje met een diorama erin bovengehaald. De doos heeft een schuifje waarin een doos met een DVD zit.

PAPA

Zelie, kleertjes uit en pyjama aan! 

ZELIE

ongeïnteresseerd, begint diorama-doos van DVD van Doornroosje uit te pakken

Jaja.

PAPA

Zelie, je kan straks met die doos spelen, maar nu moet je je kleren uitdoen. 

ZELIE

zonder opkijken—ze staat op minder dan een halve meter van papa verder aan de doos te pulken

Uh huh. 

PAPA

Zelie. Kleren uit. Nu. 

ZELIE

het diarama is nu open, ze begint de doos van de film uit zijn schuifje te halen; op bijzonder verveelde toon—onderverstaan “hij is daar weer met zijn gezaag”, en ook wel “ik draag zó al de last van de wereld op mijn schouders, en nu komt dít er nog eens bij”:

Jààààààààà.

PAPA

Zelie, laat die doos liggen, en doe nù uw kleren uit en uw pyjama aan! 

ZELIE

Zeg! Ik ga gewoon eerst die film eruit halen! 

PAPA

Nee Zelie: geen film uithalen. Laat dat liggen, en doe nu meteen uw pyjama aan. 

ZELIE

nog altijd zonder eigenlijk op te kijken en zeer weinig geïnteresseerd

Jaja. Ik ga eerst die film uithalen.

PAPA

Zelie! Laat. Liggen. Kleren uit! Pyjama aan! Nù! 

ZELIE

plots, een echte Kevin the Teenager waardig, en ook completely out of the blue, hysterische huilbui

Maar alleez! ‘t Is gewoon niet eerlijk! Jullie zijn altijd kwaad op mij! Ik kan hier gewoon nooit iets doen! Ik wil gewoon die film bekijken! Mag dat dan niet soms? 

PAPA

Nee Zelie, ik heb gewoon gevraagd dat je eerst je kleren uitdoet en je pyjama aandoet. 

ZELIE

hysterisch krijsend

Jamaar ik was gewoon die film aan het bekijken en ik was mijn kleren aan het uitdoen en ik ging mijn pyjama aandoen en ik mag hier gewoon niets doen of iedereen is altijd kwaad op mij!

Waarna ze luid snikkend in de zetel troosteloos gaat liggen doen.

Ahem. Ik denk dat er iemand is die vindt dat haar twee zieke broertjes teveel aandacht krijgen.

kinderenzelie

13 reacties op “Een puber van zes”

  1. O nee, dit was begonnen met mij in ‘t Frans, en Zelie met “oui oui” en dan zij verder in ‘t Nederlands, en dan ik op ‘t einde mijn stem verhoffen in ‘t Nederlands ook, voor het geval dat het absoluut niet duidelijk zou geweest zijn.

    Maar ze begreep er uiteraard wel elk woord van, het rapalje.

  2. Zeg! Hey! Maak mij niet bang hé!

    Ik houd er vooralsnog aan vast dat het een eenmalig effect is van te weinig aandacht wegens twee zieke broers en een vierde kind op komst.

    Ik moet er niet aan denken dat er meisjes zijn die hun maandstonden krijgen aan acht jaar. 🙁

  3. Dit lijkt wel een scéne met onze achtjarige dochter. En ja het begon ergens toen ze de kleuterklas verliet. Maak u geen illusies, het wordt alleen erger.
    (om de haverklap)
    “het is niet eerlijk.”
    “jullie zijn altijd boos op mij”
    “ik mag hier niks”
    “dat is chantage”
    “kalmeer nu toch ne keer in plaats van zo op mij te roepen”
    “als je dan toch zo graag kinderen wou, had je je er wel moeten bij bedenken dat je er tijd moet voor maken” (ouch!)
    Enzovoort, enzoverder
    Op het moment zelf geen discussie aangaan! Als er later over de statements gepraat wordt, worden ze als niet gemeende uitingen van woede geklasseerd.
    Tegen kleine broer zegt ze dit: “Doe wat mama zegt: zij is de baas, gij niet. Je mag niet zo tegenspreken.”

  4. @matthias: Oh maar versta mij niet verkeerd hoor, ze zijn alledrie over het algemeen en door de band echt enorm brave en gehoorzame en beleefde kinderen en zo.

    ‘t Is gewoon soms dat ze van die toeren hebben. Gelijk die keer dat Jan (nog geen twee jaar oud begod) iets niet mocht doen, en dan maar een glas water vastpakte, iedereen eens aankeek, en het dan gewoon rechtstreeks omkieperde op de tafel.

  5. als je 2 zieke kinderen hebt en er ook nog een derde die wel gezond is. dan verstandig om hem ook die aandacht aan hem te schenken. want later heeft ie er last van. opvoeden is moelijk. mijn ouders hebben mij vergeten ik kreeg geen aandacht ( toewel mijn zus alles kreeg ) en geen complimentjes ik loop nu met de schade. dat ik geen vriendinnen heb.( mijn moeders excuse is dat zij ook geen vriendinnen had vroeger) loop ik nu bij het riag en ik woon nog thuis ben te oud voor jeugdzorg.

    ik wil zeggen dat je op moet passen met hoe je je kinderen opvoed.

    gr mirella

Reacties zijn gesloten.