Vreselijk indrukwekkend hoe Jan de laatste tijd meer en meer spreekt.
Als hij warm hé? bovenhaalt aan tafel, lig ik gegarandeerd plat, net zoals als hij kaka zeg om te zeggen dat hij dringend een verse pamper nodig heeft.
Nu net was hij met zijn beer aan het spelen: in de lucht smijten en weer opvangen, en elke keer zei hij hoppa! hoppa! Toen zijn beer op de grond viel: uh-oh! op de grond! Pakt hij een boekje: boekje! boekje kijken! en naar Sandra: mama, kijk! Hij wil nog een banaan: anaantje!
Nu nog een beetje moeilijk te verstaan voor buitenstaanders, maar het komt er serieus aan. Wijs.