DTP

Ghô, dàt was al weer eens lang geleden! Ik heb gisteren en vandaag in schuifjes van een uur hier, twee uur daar een newsletter gemaakt—het equivalent van 15 getypte A4–bladzijden, in quadri, met het doel op redelijk grote schaal verspreid te worden door heel Europa:

‘t Is nog maar een eerste iteratie, maar het was toch al meteen grappig om zien wat er na al die jaren veranderd is, en wat gelijk gebleven is.

Gelijk gebleven:

• DTP blijft prutswerk, en dat het vaak op halve millimeters aankomt om een pagina vol te krijgen.
• Een basiskennis van typografie en layouteren is handig. Baseline en andere grids zijn een gemak.
• Deadlines blijven, ahem, reality-challenged.
• Het blijft wijs werk, dat uiteindelijk uitdraait op twee of drie mensen die redelijk eng en redelijk onbaatzuchtig moeten samenwerken.

Veranderd:

• Het is stukken eenvoudiger om beeldmateriaal te vinden: gratis clip-art, zelf fotograferen, een goeie scanner, en in dit geval: de beeldbank van de Commissie.
• Nooit vanzeleven wil ik terug naar QuarkXPress—InDesign heerst, en de integratie tussen Photoshop en Illustrator InDesign is echt wel stenend.
• Dit is eigenlijk de eerste keer dat ik iets dergelijks doe waarbij het doenbaar is om in kleur te werken. Yep, ‘t is geleden van vóór er betaalbare kleurenprinters waren dat ik dit gedaan heb.

Lessen geleerd:

• Dringend tijd om te upgraden naar CS2 als ik dit nóg moet doen: smart objects maken het leven wel enorm onnoemelijk veel gemakkelijker.
   
• Ik heb dit gemaakt in Frutiger LT Std (broodtekst 55 Roman, titels 87 Extra Black Condensed, etc.), en voor de hacek zoals in Jirí of de ogonek in Chrzaszcz, heb ik met negatieve karakterspatieringen geprutst—maar als er meer dan een paar occasionele woorden zijn, of uiteraard voor de vertalingen naar al die Talen Van Ginderachter: dringend tijd om te upgraden naar unicode fonts.
   
• Versiebeheer, versiebeheer, versiebeheer. En ook wel: workflow, workflow, workflow. Dit wordt gemaakt door een heel team van schrijvers, editors, fotografen, vertalers, etc. Uiteindelijk passeert het allemaal via mij om opmaak te doen, maar als er daar ergens één iemand beslist alsnog een wijziging in een brontekst te doen, is het nu serieus kwestie van er uw gedachten bij te houden. Dat kan beter.
   
• Don’t ask, don’t tell. Ik heb teksten gewijzigd en ze gaan het nooit merken. En ik heb foto’s gewijzigd, en ze gaan dat ook nooit merken. Ik ben er zeker van dat mocht ik het gevraagd hebben, het eindeloos miserie zou geweest zijn.

werkDTP