Thuis

‘t Zat er aan te komen: ik zit thuis vandaag. Ik voel mij nutteloos, en ik voel elke procent van mijn invaliditeit.

Maar alla. Voor wie minder depressieve praat wilt horen, dit was ons weekend:

Ha!

12 reacties op “Thuis”

  1. Al in één van je archieven een reply gepost. Ik heb je blog ontdekt via mijn pa (Roland Decancq) en las dat je Bruno, Tessa, David en Nathalie ook kent 🙂 Ja, ik zat ook op dezelfde lagere school als jij – een jaartje hoger als ik me niet vergis en dat idee van een reunie is wel leuk.

  2. Michiel Decancq–enfant terrible van de school, de man (euh, het kindje :)) met de mozartcoupe, die in de GB in Sint-Denijs de computers ging molesteren (10 print "GB vernietigt de middenstand "; 20 goto 10) , en die ik mijn hele lagere-schoolcarrière lang probeerde te emuleren?

  3. Ik denk dat ik stilletjes aan ook eens aan dat blog-gedoe gaan meedoen… Zeg, weet jij de huidige coördinaten van Michel Desittere die ook bij ons zat?

  4. Ik heb zelf een partner met chronische ziekte en het is iets wat in grote mate ons beider leven beinvloed. Jekan nu eenmaal minder als mensen die nog “temporarily able” zijn…

    Het zou miscchien geen slecht idee zijn om eens een kijkje te nemen bij een verening van mensen met langdurige rugklachten, voor alsnog dat nog niet gedaan was?

  5. Hoi, Michel, fijn van iets over jouw te horen na zoveel jaren!
    Ook in mijn geval heeft mijn vader deze blog gesignaleerd.

    Sorry voor mijn slecht nederlands, maar ik ben in de laatste twaalf jaren niet in België geweest…
    Sinds 2001 woon ik niet meer in Bologna (Italië), maar in München.

    Michiel Desittere

Reacties zijn gesloten.