Vandaag wilden de kinderen absoluut spaghetti met room en champignons eten, we zijn dan maar de stad in getrokken om op restaurant iets te gaan in ons hoofd steken.
Bleek toe we daar waren dat ze ook geen spaghetti met room en champignons hadden.
De kinderen waren gelukkig content met een lasagne, en wonder boven wonder: hun gezicht hing helemaal onder, maar ze hebben geen van beide ook maar één druppeltje gemorst op hun kledij.
Na het eten zijn we naar de stad geweest—’t is te zeggen, nog meer de stad in dan de Vrijdagmakrt. In de Fnac de kinderen elk een boek gekocht (Pluk redt de dieren voor Zelie, Kleine Draak voor Louis), Sandra het eerste seizoen van Lost op DVD, en mezelf een fantasy-tetralogie aan de lopende kilo (zo van het genre hoe meer pagina’s per euro hoe beter).
Hoera!
Als pubers documenteren ze zich met het equivalent van Sex & The City.
Later gaan ze eigen nesten bouwen. Dan bekijken ze de huur – en immo markt.
Afwisseling zat.
Ons vijf kinderen zijn alle de deur uit. Samenwonend. Op één na, die woont al lang samen, …en trouwt ( huis gekocht..) volgende zaterdag.Conclusie ( weet niet op het algemeen klopt):
– tot 3 jaar zijn zij de baas.
– vanaf 3 jaar heb je er iets “aan te zeggen” ( ach, dat westfkuuts..), op te leggen.
– een jaar of 10 later wordt het een tombola, die relatie. Wel één waarvan je zelf, eerder, de bakens helpt zetten.
Dus : opkweken tot verstandige zelfstandigheid. Moeilijk, het moeilijkste in de wereld, denk ik soms. Hoed af voor al die moeders.
Die Zelie is toch echt te grappig om waar te zijn…
Mmm, Lasagna.. Lost is een aanrader. 🙂