Fanfare

Nu maandag is het 1 mei, en dan wordt traditioneel de Internationale bovengehaald.

En als we nu eens muzikanten en fanfares van over heel het land zouden uitnodigen? Fanfares, zijn die niet traditioneel gegroeid uit werkersverenigingen?

En als we die nu eens naar Gent zouden vragen? Gent, met Pierre De Geyter is dat toch een beetje de geboorteplaats van de Internationale, nee?

Als we die nu eens allemaal de Internationale zouden laten spelen, in een nieuw arrangement, van een Vlaming, speciaal voor fanfares?

We zouden bijvoorbeeld een podium kunnen optrekken, en daar zetten we een enorm koor! En dan zouden we van alle zijstraten en -straatjes van de Vrijdagsmarkt één voor één al die fanfares kunnen laten opkomen, elk met hun stem, die van kakofonie tot harmoniewordt als ze samen bij de anderen komen!

We zouden heel de Vrijdagsmarkt kunnen omdopen tot een gezellige binnenplaats, helemaal in het rood verlicht, met eten en drinken voor iedereen!

En dan zouden we als apotheose de “echte” Internationale kunnen spelen—voor de zekerheid projecteren we toch maar de tekst, ‘t is zo genant als niemand meezingt.

En dan zou kunnen blijken dat het enorme koor, allemaal mensen in normale kleren, dat die eigenlijk ook van over de hele wereld zijn, en dat ze één voor één in hun eigen taal de internationale zingen, tot alleen de melodie van De Geyter overblijft, één in verscheidenheid, allemaal anders en toch hetzelfde: sterf, oude vormen en gedachten! Ontwaakt! Ontwaakt! Geen recht waar plicht is opgeheven – geen plicht waar recht ontbreekt. En morgen, morgen zal de Internationale heersen op Aarde!

*
*   *

Maar nee. Pas op hoor: alles was, er, àlles. Een mooie website, affiches over heel de stad met ronkende woorden, een podium, een volledig rode Vrijdagsmarkt, een CD met tekst en muziek erop, een koor, een paar fanfares…

Hola: dàt was het. “Honderden” muzikanten, ronkte de affiche. Ik telde een drumband en een fanfare, een half podium met zangers, Walter De Buck op doedelzak en nog een doedelzakspeler in Highland-tenue.

Het was allemaal zeer teleurstellend, vooral omdat ik er zoveel van verwacht had. We waren met de hele familie afgezakt, en half Gentblogt stond er ook, en het begon wel goed—een beetje amateuristisch, maar kom, we gaan niet neuten—en toen was het gedaan.

Twee fanfares, een keer of drie de Internationale na elkaar gespeeld, en iedereen weer naar huis. Misschien hoop en al een kwartier muziek. Ik denk dat de drumband uit eerlijke schaamt enog een eigen nummertje gedaan heeft als toemaatje.

Zwak.

En vooral: wat een enorm gemiste kans. Ik hoop dat er een goeie uitleg is waarom het zo de soep in gedraaid is.

Of nee, laat maar zitten. Ik wil mijn illusies houden. Ik wil niet weten dat het is omdat geen enkele fanfare het zag zitten. Ik wil niet horen dat dat de organisatoren alle conservatoria, harmonieën, muziekscholen, amateurs en professionelen als bezetenen aangeschreven, gebeld, lastig gevallen hebben, gezaagd, gesmeekt en gebeden om alsjeblieft langs te komen, maar dat ze allemaal liever op hun lui gat voor de tv zaten, of liever uitgingen dan idealisme uit te dragen.

Kch.

*
*   *

update Steven zegt, terecht, dat het leest alsof ik de schuld wil geven aan de fanfaremensen en niet aan de organisatie. Verre van.

Ik vrees, maar ik weet het uiteraard niet en dus wou ik er niet over speculeren, dat de organisatoren een uitstekend idee hebben gehad, maar dat de uitvoering niet was wat ze moest zijn.

Fanfares zijn allemaal individuele mensen die ook elk hun persoonlijk leven hebben met schoolfeesten en die misschien wel wat anders te doen hebben op een zaterdagavond… hebben ze gezorgd voor iets anders dan “kom een deuntje spelen”? Kinderopvang? Randanimatie? Of was het enkel om dat ene halfuurtje te doen dat die mensen uit het andere eind van België moesten afkomen? Op een zaterdag ‘s avonds laat?

Veel fanfares en harmonieën hebben jongere kinderen, ook gisteren waren er. Moeten ze daarmee na bedtijd in Gent komen spelen, om dan om middernacht pas thuis te zijn? Hadden ze het allemaal niet beter in de namiddag gedaan? En er een springkasteel gezet, en spelletjes beloofd, en gratis drankjes, en een workhop Internationale Zingen voor wie wil, en Socialistische Leuzen Scanderen, en kinderanimatie en de kans voor fanfares om hun eigen ding te doen op voorhand, en watnog? Een familieuitstap in het vooruitzicht, iedereen mee, plezier en vertier. Fanfare-festival, leer fanfares uit Vlaanderen en Wallonië en Brussel kennen en speel samen, em>op een niet ongoddelijk uur.

Hebben ze in alle vakbladen (bestaan die?) artikels laten zetten? Of hebben ze gewoon gehoopt dat mensen de affiches en de website wel zouden vinden?

Hoeveel harmonieën en fanfaren zijn er gecontacteerd, en hoeveel op voorhand is dat gebeurd? Pakweg een maand ervoor is te laat natuurlijk.

Zelfs de affiche was onduidelijk:

Eeflyer

Nergens melding van een oproep, of het moet zijn dat ze die via andere wegen wilden doen. De website bijvoorbeeld.

Maar eens mensen op de website terecht kwamen: hoeveel, denken de makers daarvan, hebben gezien dat vrijwilligers gevraagd werden? Mystery meat navigation slaat niet echt zó aan bij de gemiddelde gebruiker hoor—een grote rode sticker met “kom spelen in de internationale fanfare!” of iets dergelijks kan in deze een gemak zijn. Maar nee, nu moest je met de muis over alle lettertjes van DEINTERNATIONALEFANFARE muizen, en dan naar de “O” van “Oproep” gaan, en dààr stond de vraag om een mailtje te sturen als je zin had om met de fanfare mee te spelen.

En als je dan een week of twee, drie vóór de dag zelf bent en je hebt nog maar toezegging van anderhalve fanfare, dan ga je toch in overdrive? Alle hens aan dek, alle zeilen bij? Interviews, ronselen, mails, mailings? Ik heb een mail gekregen, ja: vrijdagnamiddag, omdat ik op vanhartegent mijn adres had opgegeven. Deze mail:

Fanfare

Alleen over de internetcomunicatie zou ik een paar paragrafen over kunnen volzagen, en ik ben er redelijk van overtuigd dat dàt wellicht niet de allerbelangrijkste communicatieweg naar verenigingslevend België is.

Maar goed: ik weet er het fijne niet van. Al wat ik kan zeggen, zo vanop een afstand, als een echte stuurman-aan-wal: een gemiste kans. En ook: on balance, héél erg spijtig. En ook: volgende keer beter!

15 reacties op “Fanfare”

  1. Tsjah, voor sommige mensen is de Internationale dan ook geen lied van vooruitgang of bevrijding. Maar roepen de beelden van rood besjaalde massas die met gebalde vuisten in de lucht de internationale zingen de demonen uit het verleden op. Voor hen is de internationale is het lied van de onderdrukker.

  2. Maar ja, die mensen zijn of onwetend, of dom, of hebben er belang bij socialisten te demoniseren.

    “Revolutionary biscuits of Italy, rise up proud of your works/You have nothing to lose but your wafers, yum, yum, yum, yum, yum”

    Om met Alexei Sayle te spreken.

  3. I’m with Huug (en Steven): ik was van plan om daar met Het Gezin naartoe te trekken, maar om 20u30 ga ik met Henri niet meer naar de Vrijdagsmarkt voor een Fanfare hé. Was het nu 15u of 17u of zo geweest. 20u(30) is te vroeg voor uitgaanders en veel te laat voor gezinnen.

  4. @Martin:
    Die mensen hebben vijftig jaar onder een totalitaire versie van “het socialisme” geleefd. Hier spreken we over “het Communisme”, maar in Oost-Europa heeft men “de socialisten” verjaagd.
    Uiteraard is er daar plaats voor sociaal-democraten, maar “socialisme” en de bijhorende symbolen zijn die van wat wij de communisten noemen.
    Het heeft op zich weinig te maken met een initiatief als dit, maar de West-Europese socialisten zijn zich weinig bewust van dat hun symbolen voor anderen soms provocerend zijn. (Het eeuwige dwepen met Castro en Cuba valt daar ook niet echt in goede aarde.)

    Mijn excuses dat mijn reactie gisteren misschien wat misplaatst leek, maar het was confronterend voor onze (Poolse) bezoekers om dit op TV te zien als een belangrijke happening.

    En Martin, onder welke categorie vallen ze voor jou , onwetend, dom of hebben ze er al belang bij om de socialisten te demoniseren ?

  5. We stonden er ook vol verwachting, hadden Joschka (3 jaar) helemaal opgepept om naar alle trompetters en trommelaars te gaan luisteren…
    Op de rand van het plein hoorden we amper de muziek. Joschka heeft er wel van genoten, vooral van wat zowat de laatste groep “Rode Valken” in Vlaanderen moet zijn.
    Eind jaren 90 kreeg Pierre De Geyter (Gentenaar en componist van de Internationale) een standbeeld aan het MIAT. Hetzelfde weekend dat het beeld werd ingehuldigd was er de traditionele 1 meioptocht, die werd afgesloten met een optreden van de deelnemende harmonieën die – op initiatief van Gilbert Temmerman – samen de Internationale speelden. 5 of 6 harmonieën samen dat geeft geluid! Je moet natuurlijk wel betalen om een harmonie te laten spelen. Maar ja een traditionele ‘fanfare’ was misschien niet alternatief genoeg…
    De CD die we cadeau kregen is wel echt geslaagd.

  6. Zelf heb ik enige ervaring met het organiseren van muziekfestivals met ( weze het “relatief”) politiek doel. Conclusie : niet te onderschatten, zéér veel werk, het kruipt in de kleren.

    Wellicht, Michel, is het beter je te concentreren op een bijdrage tot het ontwikkelen van ( uitgewerkte) nieuwe programmapunten. Innovatie heeft écht belang.

  7. Blah, ik speel dan wel niet in een fanfare (tzou nog eens grappig zijn, maar ik vrees dat ‘k niet genoeg decibels kan produceren, geef mij maar symfonisch orkest), mochten we ooit de Internationale moeten spelen op een socialistische meeting, ‘k ben er vrij zeker van dat ik die dag “wel wat anders” te doen zou hebben hoor.
    No offence.

  8. Blote wijven? Mystery meat? Daar zit iets in.
    Het is duidelijk: met biefstukken ‘vang’ je geen mensen meer. Ze hebben tegenwoordig diepvriezers vol van die dingen.

  9. Der bestaat al iets in dien aard dacht ik. Enfin, toch iets waar elkeen 70 maagden beloofd krijgt … iemand die meer weet ?

  10. Dag allemaal. Ik ben eerder toevallig op deze webpagina terechtgekomen via Google. Ik speel zelf in een fanfare (in het Noord-Limburgse Achel, zie http://www.kempenbloei.be) en ben ook nog webmaster van een website over fanfares in Vlaanderen (fanfaresite.be). Ik moet zeggen dat ik helemaal niets van dit project gehoord had. Nochtans ken ik de persoon die het geheel zou dirigeren (Paul Voet).
    Er zal dus niet veel reclame rond gemaakt zijn. In de “vakpers” (= het ledenblad van de Vlaamse Amateurmuzikanten Organisatie VLAMO) heb ik er in elk geval niks over gelezen, en ik denk niet dat onze vereniging er over gecontacteerd is.
    Zelf denk ik ook niet dat er enige interesse geweest zou zijn.
    Tegenwoordig staat het politieke engagement bij de meeste muziekverenigingen op het allerlaagste pitje. 100 jaar geleden was dat misschien anders. Toen waren er in vele dorpen twee verenigingen: een “socialistische” en een “katholieke”. De laatste jaren zijn vele van die verenigingen noodgedwongen gefusioneerd, en ook de verschillende muziekbonden die vroeger bestonden zijn nu gefusioneerd tot VLAMO (onder zachte dwang van Bertje Anciaux).
    En inderdaad, een zaterdag om 20u30 is wel een erg vreemd moment…

    p.s. Ik lees hier bij de antwoorden weer een aantal grote cliches over “de fanfare” (“decibels”, verschil tussen harmonie en fanfare…). Neem gerust eens een kijkje op mijn fanfaresite en de site van mijn vereniging!

Reacties zijn gesloten.