De kiendjes

‘t Zijn zo schatjes, mijnheer. Ze waren heel erg rustig aan het spelen op de kamer van Zelie en Louis (die binnenkort de meisjeskamer zal worden).

Ik ging ze halen om te komen eten, en dit is het tafereel dat me begroette:

Jan in het poppenbedje

Zelie en Louis op Zelie’s bed een boekje aan het lezen, en Jan in het poppenbedje ook een boekje aan het lezen!

Toen hij mij zag, kreeg ik direkt zijn tuutje en zijn beer…

Jan in het poppenbedje

…en toen wou hij mij zijn nieuw ontdekking tonen. Onder luid maar helaas onbegrijpelijk gekwater troonde hij mij mee naar een eland die in een verdwaalde stelling hing, en zei hij dat ik een foto moest maken. Bij deze dus:

Jan met eland

En kijk, Anna in haar park. Ze begint niet alleen vreselijk uit te zetten in alle richtingen, maar ook meer dan één gelaatsuitdrukking te hebben:

Anna in haar park

En gebiologeerd dat ze kan zijn van de mobiel in haar park, ‘t is wreed:

Anna in haar park

4 reacties op “De kiendjes”

  1. Jan ziet er gans anders uit zo zonder die krulletjes! En hij is precies gegroeid! Louis’ gezicht op die eerste foto is heerlijk πŸ˜€ Anna blijft een schatje πŸ™‚

Reacties zijn gesloten.