Sorry hoor, maar…

Eenvoudige manier om te weten of een weblog het nog lang gaat uitzingen: kijken hoeveel keer de mens achter het weblog zich verontschuldigt dat hij/zij te weinig post.

Het begint met “sorry, maar ik heb het even te druk, het zal eventjes minder worden hier”.

Dat een paar keer.

Volgende stadium is dat het een paar dagen stil blijft, en dat er dan een half postje komt dat wanhopig probeert te doen alsof het echt geen dagen geleden is, en met ergens “sorry hoor, maar het is hier echt ver-schrik-kuh-luk druk geweest”.

Daarna: een week of twee geen nieuws. En met elke dag die voorbij gaat, worden de dingen minder belangrijk, en is er minder te schrijven: “is dit nu echt genoeg de moeite dat ik er de radiostilte voor verbreek?”

Dan komt er een postje van “excuus, life got in the way”.

Een maand later: “ja, ik zou hier eigenlijk nog eens iets moeten posten”.

En dan blijft het stil. 🙂

Nee, dan liever Eskimokaka-gewijs: go out with a bang. Ik dénk dat het ogenblik dat iemand met een weblog of een andere website zich moet gaan verontschuldigen, dat het dan al een verplichting geworden is en niet meer iets dat je voor het plezier doet.

En ja, dan zou het voor mij ook niet meer hoeven: verplichtingen zijn er voor tijdens de werkuren.

12 reacties op “Sorry hoor, maar…”

  1. Pingback: no butterfly
  2. Volledig mee eens. De enige momenten waarop ik -meestal op voorhand- excuseer voor de aanstormende blogstilte, is als ik écht niet in het land ben of van ‘s morgens tot ‘s nachts weg ben. En dan nog.

  3. Ik begrijp niet goed waarom er verontschuldigd moet worden voor blogstiltes? Alsof de lezer zich persoonlijk beledigd zal voelen als er even niets verschijnt.

  4. Precies. Ik constateer alleen maar dat veel mensen zich plots beginnen verontschuldigen, en dat is voor mij meteen een teken dat ze het als een verplichting zien, en van verplichting tot last is maar een kleine stap.

    En vandaar: weblogs die plots gewoon stilvallen, daar zit ik niet zo mee in, maar van zodra er teveel excuses komen voor stiltes op een gegeven weblog, bereid ik me voor op het bijna onvermijdelijke. 😀

  5. @MV: ik volg tot ook. Het omgekeerde geldt overigens ook. Efkes geleden kreeg (Tom Naegels dacht ik) een column in DS die met een post begon in termen van “Hallo daar, dit is mijn eerst column, wa”

Reacties zijn gesloten.