Interessante vraag op het werk: op dit ogenblik hebben we een domeinnaam, coleurop, die dateert vanuit de tijd dat we de dingen maar acht letters lang mochten maken. Het is dus al twintig jaar dat we aan de telefoon moeten zeggen “…maar dan zonder E achteraan”.
Daar komt één dezer verandering in, tegelijk met onze omschakeling naar een .eu-naam (die nu wel al werkt maar nog niet gecommuniceerd wordt). Waar ook verandering in komt, is de manier waarop e-mailadressen gecosntrueerd worden.
Op dit ogenblik is dat iets als “eerste letter van de voornaam en dan de achternaam”, maar dat loopt natuurlijk verkeerd als er bijvoorbeeld een Jef Vandamme en een Jacob Vandamme is. In dat geval krijgt degene die later toegekomen is op het werk de eerste twee letters van zijn voornaam erbij, zodat er bijvoorbeeld een jvandamme en een javandamme is. Als er dan nog een Jacques Vandamme bijkomt, zal die vermoed ik jacvandamme krijgen, en een Jan Van Damme zal misschien wel jvdamme worden (wegens in twee woorden).
Enfin, we gaan nu naar een voornaam.naam-systeem, dus het zou al een eind gemakkelijker moeten worden. Maar waar dàt riskeert in het honderd te lopen, is als alle studenten ook een emailadres krijgen. En dan zitten we plots met tientallen mensen die Jesús Fernández of Miguel García of María López heten.
Wat doen we in zo’n geval? De verlengstukken erbij plakken? Dan krijgen we e-mailadressen in de zin van Ciara.LopezVarga en Marianela.MartinezLopez en Anna.MolinuevoLopezDeLaVieja? Maar doen we dat dan consistent? Ook bij de Portugezen? Joao.CassiaDeMagalhãesEMota? Pedro.AiresFerreiraDeAlmeidaGonçalvesMagalhães?
Normaal gezien zal iemand die eigenlijk MariaTeresa.deAlmeidaSalgueiroMachado zou moeten krijgen, ook wel tevreden zijn met Teresa.Salgueiro (in dit geval, ‘t had ook Maria.Machado kunnen zijn, ‘t hang ervan af). Misschien ze bij hun inschrijving een aantal e-mailadressen laten voorstellen, met duidelijke richtlijnen erbij (voornaam.naam, no funny business of wij kiezen het voor u)?
Niet gemakkelijk. Toch niet als het consistent moet zijn en future-proof. Maar daar bestaan toch zeker ergens policies voor? In grote bedrijven of administraties? Ik heb het eens gevraagd aan mijn Familielied Dat Aan De Commissie werkt, die weet dat zeker.
Geschreven al luisterend naar: Kate Bush – The Kick Inside – Wuthering Heights
Geschreven al luisterend naar: Señor Coconut – Nirvana Lounge (disc 2) – Showroom Dummies
Heb je ergens de lyrics voor de Familielied?
de = dat, dus. :S
Out on the wily windy moor?
Madredeus! Madredeus zeg ik u.
(En, wat heb ik gewonnen?)
Niet allemaal Madredeus hé. 🙂
Bij mijn werkgever krijg je automatisch voornaam.familienaam@bedrijf.be als email adres. Indien er meerdere personen zijn met dezelfde voornaam & familienaam, dan worden er bij de tweede de initialen tussengevoegd. Mijn werkgever kijkt naar de officiele voornaam, die voorkomt op de identiteitskaart. Iemand die in de omvang bekend staat als Stefan en ook door iedereen zo aangesproken wordt heeft Hendrik als voornaam, wat natuurlijk voor de nodige verwarring zorgt. Maar ja, de officiele regels van HRM moeten gevolgd worden …
Belgische namen is geen probleem. ‘t zijn die namen met verlangstukken. 🙂
Ik heb ook enkele collega’s met Aziatische namen. Er zijn zelfs collega’s met een familienaam met een quote-teken. Ik zal volgende week eens kijken hoe men dit opgelost heeft.
Als er (veel) Portugezen en Spanjaarden tussen zitten, dan wordt het moeilijk. En dan ben ik geïnteresseerd in oplossingen. De rest is relatief simpel. 🙂