Form zen

Ik ben al een tijdje bezig met een on-line survey. Het ding maken, niet invullen, natuurlijk.

De vragen en de antwoorden zijn het voorwerp geweest van heel wat over-en-weer discussie, en liggen vast, dus er is al veel denkwerk gebeurd. En mochten we hier een aantal meer mensen rondlopen, dan zou ik alleen het interessante stuk van het overblijvende werk kunnen doen. Maar dat is niet zo, en dus mag ik opdraaien voor alles.

Het gaat om, even kijken, oh kijk eens aan, ik had ze nog niet eens geteld: precies honderd vragen. Multiple choice-vragen, en open vragen, en verplichte vragen en niet-verplichte vragen, en “kies tot vijf uit de lijst van twintig”-vragen, en “rangschik van 1 tot zoveel”-vragen, en “geef een quotering aan volgende vijftien items”-vragen, en the ever popular “kies tot vijf uit de volgende lijst en geef dan ook voor elk gekozen item facultatief een verduidelijking”-vragen.

Waarvoor ik alles mag doen, gaande van hoe het geheel te presenteren in het algemeen (op één pagina? verschillende pagina’s?) en in het specifiek (een vraag opdelen in subvragen? hier een drop-down? daar radio buttons?), over de layout (in tables? css? hoe verplichte velden aanduiden? waar de legendes?), de constructie (gegenereerd? manueel?), de validatie (hoeveel client-side? hoeveel server-side? hoe omgaan met foutboodschappen?), het programmeren (hoe omgaan met dubbels? beveiliging? pogingen tot fraude? cookies? e-mailbevestiging?) tot de database en het wegschrijven erin (“proper”? of hack-and-slash gedenormaliseerd who cares I’m the ony one who’s ever going to read this?).

En dan, uiteraard, de rapportering, in een webgebaseerd dashboardachtig overzichtje en in een set Excels.

Het liefst van al zou ik mij beperken tot pakweg een niet-werkend functioneel prototype in HTML en een set richtlijnen van hoe ik het zou willen zien gebeuren, en dan de rest aan een html– en/of programmeer-persoon geven, maar alla.

Het is niet onaangenaam, eigenlijk. Bijna compleet hersenloos werk, maar je moet wel geconcentreerd blijven. En bijna allemaal telkens hetzelfde, maar toch ook niet. Niets moeilijks aan, maar toch genoeg voldoening gevend telkens er weer een setje vragen precies doet wat het validatie– en databasegewijs zou moeten doen.

En, uiteraard: het is werk dat perfect uit te voeren is terwijl je met een half oog het tweede seizoen van House bekijkt. Multitasken is echt niét alleen voor vrouwen.

Geschreven al luisterend naar: Hooverphonic – Presents Jackie Cane 1 – One