Baby David is seven and you’ve got lot of catching up to do—en meer moet een mens niet weten: a one-off special of the Royle Family.
The Royle Family, dames en heren, is niet meer of niet minder dan geniale televisie. Ontroerend, herkenbaar, intelligent en nooit anders dan enorm grappig.
Iedereen, iedereen kijken op 29 oktober.
Catherine Tate vanavond was overigens ook weer in uitstekende doen. Een aantal karakters weg, een aantal behouden (Nan “what a fucking liberty” Taylor, Lauren “am I bothered though?” Cooper), en een aantal nieuwe karakters die al meteen zwaar de moeite waard zijn (“I can do that!”).
Good eats. Hoera!
update en Buzzcocks, met de nieuwe presentator, is ook weer uitstekend. Met Mark Lamarr vorig jaar had ik soms de indruk dat de rek er wat uit was, maar ‘t is weer helemaal terug. Hoera!
Ben het helemaal eens over The Royle Family, maar vond Catherine Tate errug tegenvallen, met dat “I can do that” mens na twee stukjes al zwaar irritant vindend.
En Buzzocks begon goed, maar het zat af en toe net over het randje van grappig en te beledigend.