De jeugd van tegenwoordig

Tell me about it.

Trick-or-treaters heb ik eigenlijk nog niet meegemaakt, maar het zou wel wijs zijn als die op een voorzienbare datum zouden komen, in dichte drommen, gelijk in de joenaaited steets.

Dan zou ik me kunnen verkleden op de avond zelf, en die mannekes de schrik van hun leven geven—misschien krijg ik de kogel wel door de kerk om eindelijk die contactlenzen te kopen die ik al een eeuwigheid wil kopen—en dan natuurlijk ook wel spekken geven dat het niet proper meer is, zo ben ik wel weer.

Maar helaas nee: er is geen discipline meneer.

Ik vind de ergste in dat opzicht nog altijd die mannekens die in gewone stadskledij, met twee, zo rond 10 december langskomen.

*Triing*

– Ah, brave jongens, hoe kan ik u helpen?

– Ja, ‘t is voor driekoningen.

– Drie? Koningen? Is dat niet met zo’n ster en een liedje, en nà kerstmis?

– Euh, wij zijn hier gewoon voor driekoningen meneer ‘t is voor geld meneer.

En dat zouden er dan nog beleefde zijn, die “meneer” zeggen!

Nee, in mijn tijd was dat met drie, en met één die in het zwart geschminkt was, met een zwartgeblakerde kurk, en één met een ster die als het even ging kon draaien, en minstens één in een peignoir van een vorige generatie en/of een sjaal en/of een tot poncho vermaakte saars, en dan zingen van driekoningen driekoningen geef mij ne nieuwen hoed mijnen ouwen is versleten ons moeder mag ‘t nie weten ons vader heeft het geld op de rooster geteld, en dan een stuk van tien frank geven en alles.

Ik denk dat ik onze kinderen ga aanzetten om dat te doen. Zo met drie, Zelie, Louis en Jan. Verkleed. Binnen een jaar of twee of zo.

3 reacties op “De jeugd van tegenwoordig”

  1. Trick or treat heb ik zelf nooit gedaan, maar in het dorp waar de roots van mijn vader liggen, Werchter, gingen we in de periode rond nieuwjaar elk jaar met de neven en de nichten ‘Koeken zingen’. Dan gingen we heel het dorp rond om aan elke deur te gaan zingen en koeken te krijgen.

  2. Wij komen van dezelfde tijdsperiode – met 4 jaar speling ergens. Overdag gingen de kinderen driekoningen zingen volgens bovenvermelde omschrijving. ‘s Avonds gingen hun respectievelijke vaders/ouders – eveneens verkleed als koningen (leken meer travestieten) hetzelfde doen – om dan borrels en bier in hun kas te slaan doorheen heel de wijk. Ik zie mijn moeder nog steeds rijden door de sneeuw: in een 2CV, open kofferklep en twee zatte koningen in de kofferbak, repatriering omdat ze hunne weg niet meer terug gevonden hadden. Mooie tijden waren dat.

  3. Sweet memories… ik liep samen met mijn broertje de hele wijk af, en ‘s avonds kwamen we meestal uit op een heel washandje vol muntstukken en een drie of viertal volle dozen (Vanille-ijskreemdozen van 2l of zo) snoep. Daar konden mijn broer en ik een tijdje op teren 🙂

Reacties zijn gesloten.