The runs

Oh deary deary deary me. Mij hypochonder noemen? Nee hoor: ‘t is van dattum. Geen praeteritio voor mij: buikgriep, het vliegend, de plop-plop. Vastgekluisterd aan het 2C. Een zeker gevoel van fuck! en ook wel dedju! maakt zich van mij meester.

Waarom in ‘s hemelsnaam moest ik zonodig die kinderen vastpakken vanavond? Ik heb het écht niet nodig hoor, thuis zitten met den afgang.

…and on that note, if you’ll excuse me, I think I might retire to the privy. Blurgh.

[oh, and fyi: overgeven met verbrijzelde ruggenwervels is geen geestige bedoening] [dubbel blurgh]

10 reacties op “The runs”

Reacties zijn gesloten.