Zestien jaar

Idool 2007, en ‘t was juist zo’n meisje van zestien in de haartooi en de schoonheidsverzorging. Of de make-up en gezichtswijziging of zo.

Het meisje had voor de okkazie een halve centimeter boenwas op heur aangezicht gedaan en dan met een cireermachine aangeblonken. Het effect was Boy George meets Mannequin.

Twee woorden, meid: Matte. Fond-de-teint.

En, gut gut gut, ene Quincy met de chutzpah om te reclameren dat hij wél talent heeft, met het resultaat dat hij alsnog mag terugkomen. En die juffrouw die Funny Valentine deed alsof ze geconstipeerd zat. En ene Eva die er gelijk niet content mee was dat ze door mocht.

En allemaal mensen die compleet compleet ongehinderd zijn door enig gevoel van realiteitsbesef. Cringe TV. Maar wel groots.

7 reacties op “Zestien jaar”

  1. Ik moet zeggen: heb proberen te kijken deze week, maar zoveel menselijk verdriet, zoveel ontgoocheling, zoveel gebroken dromen en non-talent … daar kan ik niet tegen. Ik ga dus neit meer kijken, en ondertussen iets lezen, Jack McDevitt of zo…

  2. Ik was vorige dinsdag dan weer aangenaam verrast door het realisme van Andy (broer van Jimmy): “Ik had beter nooit meegedaan.” Ik vind het vreemd dat niet méér kandidaten die reflex hebben.

  3. Mja, ze laten dan ook vooral de kandidaten zien die ofwel heel goed zijn, ofwel in hun eigen wereldje (met regenbogen enzo) heel goed zijn.

    ‘t is een grappig programma, maar ‘t is eigenlijk vooral vanuit onze luie zetel met mensen lachen die meer moed hebben dan ik 🙂

  4. ‘t is toch raar dat al diegenen zeggen dat ze schoonheidsspecialiste zijn of ervoor studeren dat ze alleen maar bezig zijn met het afdekken en wegplamuren van die schoonheid 🙂

Reacties zijn gesloten.