Forget my own head if it weren’t screwed on

Oh man. Hoe vervelend is dàt niet: vertrekken om een sandwich te gaan halen bij Exki. Straat uit, metro in, lange gang door, metro uit… crap: portefeuille vergeten.

Metro weer in, lange gang door, metro uit, straat in, weer op bureau. Me realiseren dat ik misschien ook best mijn schrijfboekje meeneem, en dat ik misschien wel zin heb in een broodje van bij Venezia.

Naar beneden, straat uit aan de andere kant, straat naar boven, straat naar beneden, rechts afdr… feck: portefeuille vergeten.

Terug naar het werk, bankkaart uit portefeuille, en dàn naar Venezia. Dedju. En meteen een trio de pâtes genomen. Met al dat lopen, een mens krijgt er honger van.

5 reacties op “Forget my own head if it weren’t screwed on”

  1. Eene chéque repas bij en naar de blauwe frituur, hier in Kortrijk. Zonder lange gang en veel andere moeilijkheden. Want als ik honger heb, dan moet het niet te lang duren 😉

Reacties zijn gesloten.