Supertalent in Vlaanderen

Alla. Mijn allereerste volledige aflevering. Felice en Ann Van Elsen presenteren. Och here, dat meisjes heeft gelijk zo’n grot hoofd voor haar lijfje?

Ha, Gert hoopt een beetje humor te zien vandaag. En Martine Preenen ziet er blits uit met haar wat kortere haar, zij wil zich niet vervelen. Jambers wil een individu zien dat goed communiceert en een persoonlijkheid heeft.

Gili kan al niet meer verliezen, me dunkt.

En what’s up met Dré Steemans die dat meisje Van Elsen heel de tijd Anneken noemt, eigenlijk?

Patrick en zijn Djembé-fun. Ik hààt djembé-spelers. Fuckers die om zes uur ‘s morgens in de Gentse Feesten iedereen wakker houden. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dan die meneer Patrick er wel een vriendelijke mens uitziet. En ze gaan dongs doen, huhu. 

O kijk, allemaal bezemstelen ook, en niets dat Slagerij Van Kampen geen duizend keer beter doet. Alhoewel die geen schuddeborstende deerne center stage staan hebben, natuurlijk. Valt ook wat voor te zeggen.

Maar nee. Mneh. Saai, uiteindelijk.

Gili! Met zijn buikspreekdinges! En masturbatie-innuendo op televisie!

Maar allez, Martine toch. Zij vind het te klein. Ik vond het vooral zeer slecht gefilmd. Jambers twijfelt of het sterk genoeg is om het publiek te boeien, maar duwt niet op zijn kruis. Gert was er ook niet kapot van, maar hij vond dat het publiek wel verbazend mee was, en drukt dus niet. Mja.

Twee minuten, veel te kort voor Gili natuurlijk, maar alla.

De Sisters. Euh, een travestietenact? Oh my. Community theatre of wat? Euh ja. Op twee minuten is daar niet veel van te maken, natuurlijk, maar ik zou het wel zien zitten om dit in ‘t wat langer te zien. In de beslotenheid van een zaal op de Gentse Feesten.

Beng. Allez jongens, allemaal met van die vlekken op ulder kleers, hastn toh. Pfja. Ketelmuziek hé. En na een minuut heb ik het ook wel gehoord: niets dat Slagerij Van Kampen geen tien keer beter doet. Djiezus. De twee minuten die een half uur duurden of wat? Saai.

Maar allez—zo slecht, en de drie jury vond dat goed?

Marie-Joelle. Zangtalent uit Antwerpen, en geboren in Nederland. Hola, dat is al meteen goed vertrokken. Wel in Gent gestudeerd, dat wel.

Oh. Ze is met spiruhtuwaliteit bezig.

Oh. En ze zingt vals.

Pijnlijk.

Maya doet ballet. Ja, goed en zo hé, maar bon. En eeeek doe dat kind een degelijk kostuum aan! Moulin Rouge-muziek doen begod! Act yer age, child!

Luv4dagame. Bo-ring. En ‘t zijn allemaal hollanders dedju.

Bijna gedaan. Verdammte Spielerei zijn de laatste. Wij zijn de meest perfecte boysband, hoera!

Awel kijk, van mij mogen zij met Gili mee doorgaan naar de finale.

Euh nee, just. Nog Atomic Force. “Ik strip graag omdat ik ben B-boy sex machine”. Zo wijs maat. Integratie!

Maar ook: die act. Zo zwak maat. Afvoeren!

15 reacties op “Supertalent in Vlaanderen”

  1. wat ziet mijn lodderig ook!!!! RECLAME OP UW BLOG….
    dit doet de genietbaarhied ernstig dalen (gelukkig heeft u veel overschot)

  2. Ik herken ze, die van Beng. Vorig jaar op een zondagmiddag op Dranouter, hadden die een heel deel van de festivalcamping mee met hun gerikketik op containers,kruiwagens,bierbakken, en al dat fraais. Ambiance toen!

  3. Even off-topic,maar toch een misser van TV1 van formaat: Nog nooit zo’n lugubere nieuwsflash binnen zo’n opgeleukte quiz gezien.

  4. Zoiets gelijk Beng! is toch echt niet origineel meer. Het vuilbakkending en bepaalde moves lijken nogal afgekeken van Mayumana, en verder gingen groepen zoals Stomp, EVA, New Dimension,… hen ook al voor in het concept slagwerk op alles waar je op kunt slaan. Ik vind Beng! alleszins lang zo goed niet als Mayumana en EVA.

  5. allé tis goed dan…
    (ging het naar uw eigen zak ook hoor!)
    maar jammer dat uw banner verkakt wordt

  6. “Ik hààt djembé-spelers.”

    EINDELIJK! Nog iemand die Djembé spelers haat! Het was een mooie zomerdag in juni. De kinderen waren nog klein en lagen vredig in bed. Mama en papa wilden een rustig avondje op het terras in de tuin. En plots begon het te donderen: bleek dat er op de speelplaats van de school naast ons huis Djembé lessen waren van 20 tot 22 uur. Wij vluchtten naar binnen, troostten de kinderen. Het was hel, maar we overleefden.

    Volgende dag: 19:55, geen vuiltje aan de lucht. 20:00, o ramp! Bleek dat de Djembé cursus een week lang zou duren: elke avond 2 uur huilende kinderen. Samen met de buurman ben ik nog gaan smeken of die mensen hun lawaai (een woord dat ik niet had mogen gebruiken, ik weet het) niet in het zaaltje dat voor dat doel gehuurd was wilden produceren. Maar ze keken me heel smerig aan: zo’n schoon weer, en jij boze blanke man wil dat wij bloemenkinderen binnen zitten? Ook naar mijn voorstel om wat mee richting Rozenbroeken te verhuizen (een natuurgebied waar niemand woont), werd genegeerd. Ik werd behandeld als cultuurbarbaar; men noemde me onverdraagzaam; aaaaargh! Ik herhaal: aaaaargh!!!

    Ik heb hen dan maar met hun eigen heidense middelen bestreden. Op woensdag ben ik om 19:45 met mijn regendans begonnen. Het lawaai begon klokvast om 20:00, maar om 20:15 verhoorden de weergoden mij en zetten ze de hemelsluizen open. Het is de rest van de week blijven regenen en de lessen gingen voortaan in een afgesloten leslokaal plaats.

    That’ll teach them!!!

  7. Die Verdammte Spielerei moeste erdoor zijn.
    Een gemist supertalent in Vlaanderen…
    ZE zullen het zeker en vast nog ver schoppen

Reacties zijn gesloten.