Thuis hadden wij ook Jonathan Livingston Seagull. Het zou wel eens kunnen dat die plaat non-stop heeft opgelegen van 1973 tot 1975, ten huizen onzent.
De film heb ik een jaar of tien geleden gezien. Schlècht. Moraliserende, saaie, flutbedoening. Het boek heb ik niet gelezen, en ik vrees dat ik het niet ga lezen, als ik pakweg deze review uit 1970 lees:
No matter what metaphysical minority the reader may find seductive, there is something for him in Jonathan Livingston Seagull. […] the dialogue is a mishmash of Boy Scout/Kahlil Gibran. The narrative is poor man’s Hermann Hesse; the plot is Horatio Alger doing Antoine de Saint-Exupéry. The meanings, metaphysical and other, are a linty overlay of folk tale, old movies, Christian tradition, Protestantism, Christian Science, Greek and Chinese philosophies, and the spirits of Sports Illustrated and Outward Bound […] This seagull is an athletic Siddharta tripping on Similac, spouting the Qur’an as translated by Bob Dylan […] One hopes this is not the parable for our time, popular as it is — the swift image, all-meaning metaphor that opens up into almost nothing.
Maar. Maar! De plaat vind ik ongelooflijk goed. Op zijn best is Neil Diamond niet alleen een maker van mooie melodiëen, maar ook nog een begenadigd en indrukwekkend vakkundig ambachtsman. Combineer dat met magistrale orchestrale arrangementen door Lee Holdridge, en dat geeft drie kwartier machtig schone plaat.
‘t Is misschien wel waar wat de mensen zeggen: men is vóór Neil Diamond of men is tegen. Wel, ik ben vóór Neil Diamond. Sweet Caroline, het onnoemelijk machtige I Am… I Said, Girl You’ll Be a Woman Soon, Solitary Man (door Johnny Cash bekend gemaakt), I’m a Believer (door The Monkees bekend gekregen), America, het prachtig melige You Don’t Bring Me Flowers, Beautiful Noise, Shiloh, Hello Again, Song Sung Blue, Cracklin’ Rosie… them’s all good eats.
En ja, hij kan zagen, en ja, hij kan melig zijn, en ja, het is soms een reactionaire oude zak (The Pot Smoker’s Song begod), maar al die machtig, machtig goeie muziek.
Gerief. Proper gerief. Leve Neil Diamond.
Euh..ik respecteer uw keuze. Hm.
Soms werkt hij me geweldig op de zenuwen, maar soms is het inderdaad wel raak. “Delirious Love” van zijn nieuwste plaat vond ik verrassend sterk.
0Ik heb Jonathan Livingston Seagull hier nog liggen op vinyl (tweedehands gekocht voor een halve euro). Misschien toch eens een kans geven dan.
Ik ben het volledig met u eens. Maar dat zal misschien aan ons “bouwjaar” liggen ?
Ik zat ook te denken aan dat ‘bouwjaar’: bij mijn ouders stond dat ook constant op en zo ken ik die liedjes ook praktisch van voor naar achter. Ik herinner me nog nachten dat ik wakker werd van die plaat omdat het volume veel te luid stond en ik maar roepen en tieren naar beneden om het stiller te zetten … wat ze uiteraard niet hoorden. Uiteindelijk moest ik hen letterlijk aan hun mouw gaan trekken vooraleer ze me hoorden. Eigenlijk niet zo’n goede herinneringen dus, maar zelf toch geen hekel aan de plaat?
Ah ja, er moet toch iets zijn in een relatie dat ge gemeen hebt hé 🙂
Hoewel mijn bouwjaar iets later ligt, heb ik m’n dosis ook wel gehad. ‘t zal waarschijnlijk wel liggen aan het feit dat Neil Diamond behoorlijk veel opstond in het restaurant dat m’n ouders hadden toen ik nog kind was. Dat restaurant bevond zich des weekends in onze oude living op’t gelijkvloers, dus we konden elk weekend van de restaurantmuziek meegenieten. 🙂
Een week of twee geleden zei ons vader dat ik eens naar Jonathan Livingston Seagull moest zoeken. Ons vader geeft namelijk dikwijls goeie tips als het over muziek gaat. Toeval of ook goeie smaak, Michel?
O, men zegt wel eens dat ik goeie smaak in muziek heb. Meestal duurt dat een paar nummers lang, en dan zegt men eerder iets in de zin van “euh… ja, gij hebt wel een eclectische smaak hé?”
Iets verder wordt dat dan “maar allez, néé, waar luistert gij nu naar?”
Nog een paar nummers later schuifelen de mensen dan stilletjes uit mijn buurt weg. 😀
‘k Weet het niet. Dit is zonder twijfel de LP die ik het meest bij de tweedehandsplaten zie liggen, meestal met meerdere tegelijk.
Ik had daar al mijn conclusies uitgetrokken qua kwaliteit: impulsaankoop van mensen destijds, en de eerste plaat die het huis uit verdween bij de overschakeling naar cd’s. Bij mijn ouders lag dat ook te verkommeren in de platenbak.
“I am I said” is màààààààààààààààchtig (en ook het mooie “If you know what I mean” en “Love on the rocks”…..)
Ik denk dat dat eclectische aan het bouwjaar ligt (helaas heb ik hetzelfde als het uwe… sorry). Ik vermoed dat je het objectief wel niet als “goede muziek” kan laten passeren.
Hier moet zelfs ergens het boek rondslingeren, helemaal met melige teksten op houtlandachtige foto’s en al.
Mijn ‘bouwjaar’ ligt dus duidelijk vroeger want ik heb toen zelf die plaat gekocht en grijs gedraaid. En de film, die vond ik toch zo schoon. Uit curieuziteit zou ik die eigenlijk nog wel eens opnieuw willen zien, maar ik ben vrijwel zeker dat ik die nu toch wel echt melig zou vinden. En ook al is het al jaren geleden dat ik de plaat nog gehoord heb, ik denk dat ik ze nog steeds kan meezingen (indien ik zou kunnen zingen natuurlijk). Toch eens aan mijn wederhelft vragen om die platendraaier eindelijk eens weer te installeren …
Neil Diamond.
Ha!
Een zacht nummer maar die bolster man!
(cfr
)
“This next song I wrote after I killed a drifter to get an erection”
Will Ferrell is groots. 🙂
Tja. De mens Diamond mag dan nog een reactionaire rechtse zak zijn, zijn muziek blijft goed. Nèm.
Hot August Night is de Neil Diamond plaat die mijn moeder had en ja, ik ook gekocht heb; machtig mooie plaat. Maar Jonathan Livingston Seagull heeft mij nooit mogen bekoren.
8, BV: de reden dat die plaat zo vaak in tweedehands zaken ligt is omdat het een modeplaat was, die indereen die voor hip wilde doorgaan ooit gekocht heeft en dus massaal ook weer is kwijtgeraakt voor de volgende modeplaat…
@Martin: ondertussen, bijna vijf jaar geleden…
😀
Same here. Mooie herinneringen aan avonden bij ons thuis: als er vrienden van mijn ouders kwamen werden altijd een paar klassiekers opgelegd: Neil Diamond, Gibert Bécaud, Georges Moustaki, etc
Heb het verhaal en de muziek ooit zelfs eens als onderwerp voor een spreekbeurt gebruikt…
Als ik indertijd (lang, lang, laaaaaang geleden) het boek gelezen heb, dan vond ik toch wel een vree tof verhaal.
Twas wel de vlaamse vertaling denk ik… maar toch, dat liet een goed gevoel achter bij mij, dat boek.
Die review waaruit je quote, is percies iets over den top…
Ik vind de muziek van Neil Diamond prachtig.
Hij is een fantastische componist en zanger.
Ook zijn live optredens zijn voor mij onvergeetelijk.
Neil is een vriend in goede tijden en een steun in slechte tijden,…
momenteel is hij terug mijn vriend, maar hij heeft een grote steun in mijn leven geweest;
hij is voor mij de enige nummer één !
Ik ben van `59 en sinds `71 fan van NEIL. Heb hem 2 x live gezien in London. Die shows waren AF!!!
3u non stop, live! Als hij weer naar Europa komt ben ik weer van de partij.
Wij zijn op zoek naar de songs;
“I am the lion”en “childsong”
kijk luk daqt ik dat nu zie ,,vraagje is die film van
neil dia mond te koop, nergens te koop. ooit op t.v geweest jaren terug.jammer dat hij nooit maar komt pracht .film
Hoi,
Wist je dat Neil in 2008 een wereldtournee maakt, en tot op heden zijn concerten in Engeland en Duitsland bekend, hopelijk volgt ook Belgie…
Hij komt! Hij komt!!!
Nooit gedacht dit nog te zullen meemaken!
Nooit gedacht dat hij ooit nog een zeer positieve reactie zou krijgen in HUMO (12 songs)
Voor DIANA: I am the lion”en “childsong”
zijn te koop op amazon.com of eBay of te bestellen in cd -winkels op de cd TAP ROOT MANUSCRIPT (prachtige plaat met oa Cracklin’ Rosie, African Trilogy, He ain’t heavy He’s my brother, …)
Voor WALTER de dvd the Jazzsinger vind je ook op amazon.com (of .de) en eBay
gr
Hoe schrijf je trouwens “Neil Diamond” in Japanse tekens ?
hallo
We gaan het allemaal live meemaken in Rotterdam of Antwerpen.
Antwerpen op 29 mei 2008 is veruit het goedkoopste van europa. Keulen vraagt € 190, Antwerpen vanaf € 55
Gisteren Neil gezien in Antwerpen en uiterst blij geweest te zijn. Prachtige stem, goede orkestrale balans en bij momenten de krop in de keel. Mooi! Zoals sommigen hier zeggen: muziek waar je vaak op een moment in het leven om de een of andere reden weer steun in vindt. Klassebak wat ons betreft! En sympathieke cafeetjes aan de overkant van het Sportpaleis! Neil verder tot in de vroege uurtjes. Moet er nog zand zijn…
IK heb er geen woorden voor.Ook nooit gedacht dat ik hem live zou aan het werk zien.Please come back.
Er bestaat geen andere artiest op deze aarde die zo goed en perfect is als NEIL DIAMOND. Zijn concerten waren zo als altijd weer super.Ik ben geweest afgelopen mei in Rotterdam Antwerpen Keulen.Het is weer om nooit te vergeten wwaaaooouuuuuuwww.Hopen dat NEIL weer snel naar Europa komt maar ik denk dat dat weer even op zich laat wachten jammer jammer.
Neil Diamond heeft iets wat er maar heel enkelen hebben. Voor mij zijn het óók Willie Nelson, Kris Kristofferson, Johnny Cash – Leonard Cohen.