Typisch. Doodmoe naar huis, anderhalf uur slapen op de trein (‘t was geen direkt), thuiskomen, wat rondlopen, eten, in de zetel naar ‘t nieuws kijken, een uur of twee-drie slapen, en dan natuurlijk tot een gat in de nacht wakker blijven.
En niet dat ik niet naar bed wil hoor, absoluut niet. Wel dat Jan en Louis afwisselend wakker zijn en elkaar wakker maken. Louis houdt bij hoog en bij laag vol dat hij al heel de avond en nacht wakker is, Jan wil zijn beer, Louis moet naar het toilet, Jan wil mama zien, toe maar.
Maar nu mogen ze het op hun buik schrijven, ik ga gewoon zelf slapen. En dan moet Sandra maar lopen, als ze weer krijsen, dedju.
Zo zou ik nooit kunnen slapen. Liefst van al ga ik elke dag omstreeks hetzelfde uur naar bed en rond hetzelfde uur op. Mocht ik me daar niet aan houden dan had ik nog veel meer last van mijn aangeboren en erfelijke slapeloosheid.
en ik heb lekker niet moeten lopen 🙂 Geslapen gelijk een roos.