Ik krijg de laatste tijd twee uitdrukkingen niet uit mijn gedachten:
x de la mort qui tue
Zoals les wraps de la mort qui tuent (à la cantine provisoire).
En ook nog
Oufti!
Zoals Oufti, les nouveaux desserts!
Of, in combinatie natuurlijk, met een iets meer Waalse tongval erbij—Oufti! les gauff’ au suc’ de la mort qui tuent!
Niet, zoals ik gisteren nog zei tegen iemand, dat we met mensen uit Luik werken hoor, en ook al helemaal niet dat ik dat hele dagen loop te zeggen, maar gewoon, weetwel. Dat van die vlooien en zo.
Op mijn vorig werk met de Namurezen wreed in een deuk gelegen. Die hebben namelijk de gewoonte om de laatste klinker in een woord te rekken en af en kappen.
Zoals: c’est déplorable – c’est déploraap. Incroyable – c’est incroyaap!
Lacheuh!
Lees ik hier dat Walen vlooien hebben? Toch wel vroeg om hier zoiets over onze sympathieke buren te lezen 😉 Pffff
Huug: die uit Namen worden in den wallonie soms beschouwd als hun versie van de West-Vlamingen. Ik voelde me direct met die mensen verbonden
Zolang je maar niet “Minga ti” zegt 🙂
Oufti! die ken ik. En ben je ook al veel “trucs” tegengekomen? De Waalse variant van “dinges” of “stuff”.
@Mike: inderdaad, en als die dan nog een “Le Wallon” onder elkaar spreken. Oufti!
Ik versta Westvlaams maar daar kan ik nog een puntje aan zuigen. 😉