Ha! Gelezen in de comments albij alhier over de waaslandwolf. Ik hoop dat die mensen alhier een béétje decent zijn en geen klopjachten gaan organiseren of zo. (Van tien negen is het één of andere smerige stinkende hond, zegt dat ‘k ik het gezegd heb: ik gok op een model-Samson dat in geen jaren meer gewassen is en nu dreadlockgewijs de geburen teistert.)
Maar. Maar! Zou het niet ongelooflijk wijs zijn als het echt een Aardige Beeste zou zijn? Akkoord, een béétje realisme, maar toch. Stel dat het in Australië zou zijn, en dat ze een Tasmaanse tijger terug zouden vinden: niet onmogelijk, toch?
Ongelooflijk pakken, vind ik dat trouwens: deze foto’s zijn er van de aller-allerlaatste van zijn soort die men echt zeker gezien heeft, en die in 1936 in gevangenschap overleed.
Ziet er uit als een soort hond of wolf of tijger, maar als hij zijn mond openspert, zie je meteen dat het een heel verschillend beest is:
En, nog spookier, er zijn filmpjes van. En dan ziet men zo’n beest op zijn “hurken” zitten, en beseft men dat het dichter bij een kangoeroe staat dan bij een hond:
En dan zijn er video’s als deze, en dan breekt mijn hart:
The last Thylacine, later referred to as Benjamin (although its sex has never been confirmed) was captured in 1933 and sent to the Hobart Zoo where it lived for three years. It died on 7 September 1936. It is believed to have died as the result of neglect — locked out of its sheltered sleeping quarters, it was exposed to a rare occurrence of extreme Tasmanian weather: baking heat in the day and freezing temperatures at night. The last known motion picture footage taken of a living thylacine, 62 seconds of black-and-white footage of Benjamin pacing backwards and forwards in its enclosure, was taken in 1933. [wikipedia]
Ach. Een mens kan maar dromen. En hopen dat er in het Waasland echt een Aardige Beeste zit.
Als ik het mij goed herinner zit er zelfs zo’n tasmaanse tijger in Gent. Meerbepaald in het Museum voor Dierkunde in de Ledeganckstraat, en wel in opgezette toestand. Als je ‘t schoon vraagt mag je ongetwijfeld eens gaan kijken.
Wow, ik stem voor om het beest opnieuw leven te geven door een beetje te spelen met diens DNA. Zalig dier.
Tha!
toen ik nog voor de krant in Zeeland werkte, heb ik dagenlang achter de “waaslandwolf” lopen zoeken, mensen geinterviewd en gefotografeerd die het beest gezien zouden hebben. Zelfs de kadavers van de schapen heb ik gefotografeerd, en veel “deskundigen” waren er van overtuigd dat het gewoon een verwilderde schapershond was. Wel spannende dagen.
Er zit er een opgezette in het museum van Tasmanië in Hobart. Toen ik er was zei een gids zelfs dat het beest af en toe door mensen nog werd gespot, maar dat vandaag de dag nog altijd bewijzen ontbreken dat het dier “terug” zou zijn…
Eigenlijk wel dom dat ze in het verleden premies gaven aan mensen die de “lastige” Tasmaanse Tijger doodden…
O ja, het beest is misschien redelijk dicht bij de hond en zo maar het is een marsupial en heeft er eigenlijk niks mee te maken. Zo is er ook de Echidnia in Australië. Is voor alles een egel, maar heeft er eigenlijk historisch niks mee te maken 🙂
Een ander Tasmaans dier, de Tasmaanse Duivel is langzaamaan ook aan het uitsterven, ze hebben een soort van kanker dat ze elkaar kunnen doorgeven, waardoor hun kaken zwellen en ze na verloop van tijd niet meer kunnen eten en dus verhongeren en sterven.
Ge komt daar in Tasmanië wel wat tegen aan marsupials als ge daar efkes door een bos loopt. Zeker is doen als je er ooit naartoe zou gaan…
Trouwens, ik denk dat de dag dat de Thylacine is uitgestorven tegenwoordig op wereldwijd niveau een dag is voor sensibilisering voor bedreigde diersoorten.