Lokken en wegjagen

Pieter schreef tien manieren om bezoek te krijgen en te houden op uw weblog, Dirk lijst redelijk tongue in cheek hoe jaag ik mijn blogbezoekers weg op.

Ik ben het met allebei eens. Het lijstje van Pieter, daar is verder niets aan toe te voegen. Dat van Dirk daarentegen…

Ad 2. Vergeet te focussen. Het is een gouden regel in verdien-geld-met-uw-blogland: schrijf gefocused. Richt evenveel blogs op als je doelpublieken hebt. Maak er één over kinderen, één over fotografie, één over wat je op televisie zag. Op die manier krijg je niet alleen een homogenere inhoud, maar ook een duidelijker publiek, en (mooi meegenomen) een duidelijk adverteerdersprofiel.

Niets is zo vervelend voor mensen die alleen maar in politiek geïnteresseerd zijn, om plots een fotoreportage van uw dagje Center Parks te zien, of omgekeerd.

Voor de duidelijkheid: ik lap die regel, ahem, redelijk aan mijn laars.

Ad 4. Blog in twee talen. Dirk blogt in twee talen, en dat stoort me geenszins. Michael schrijft en français, in ‘t Nederlands en in English, en dat stoort me evenmin. Wat me wél stoort, daarentegen, is als men in het potjes-Engels schrijft. Daar kunnen goede redenen voor zijn—veel vrienden in het buitenland, zélf in het buitenland, whatever, maar het werkt zwaar op mijn systeeem. Zoek uw eigen voorbeelden bij elkaar.

Ad 7. Wijd uit. “Schrijf nooit een blogpost in 5 regels als je het ook in 50 regels kan doen,” schreef Dirk. In het algemeen: op school heb ik geleerd hoe een betoog moet opgebouwd worden — ah, het exordium met een welgeplaatste captatio, de narratio, het goed opgebouwd argument met alle nodige punten en bewijzen, een eerste resem critici afstoppen met een degelijke confutatio, en besluiten met een donder-peroratie.

Een tekst zou moeten beredeneerd zijn. Outline, uitvlezen, schrijven, laten bezinken. Een dag later naar terugkeren, herwerken, (zeer veel) schrappen, misschien zelfs gewoon opnieuw beginnen. En dan een tekst afleveren waar men trots op kan zijn, en achter kan staan.

Een weblog is daar, in sommigens perceptie, blijkbaar de antithesis van: vlugschriften, hap snap klaar, publish, hopla we zijn er van af. Niet noodzakelijk, vind ik. En in veel gevallen: best niet, zelfs.

Mij lukt het vooralsnog niet, om na te denken voor ik de publish-knop duw, maar ik ben vast van plan dat later als ik groot ben wél te gaan doen.

Ad 10. Kies je momenten slecht. Haja, inderdaad. Ik laat nooit iets staan om later te publiceren. Dat zou wellicht beter zijn, voor het publiek en voor Google en zo.

Sod it, mijn gedacht. 🙂

29 reacties op “Lokken en wegjagen”

  1. Pingback: Pietel.be
  2. Grotendeels akkoord.

    Ad 2: Focus. Is het feit dat jij, Pietel en ikzelf geen echte focus hebben op hun blog (eerder een samenraapsel van drie à vijf sterke interessepunten die op zich weinig of niets met elkaar te maken hebben) en toch redelijk veel bezoekers halen, louter toeval? Focussen lijkt mij vooral belangrijk voor blogs die een internationaal publiek willen aanspreken.

    Ad 4: Waarom je ergeren aan potjesengels en niet aan potjesnederlands? Negentig procent (boutade!) van de wereldbevolking spreekt én verstaat potjesengels, wat van het Nederlands niet kan gezegd worden.

    Ad 7: Uitwijden. De gulden middenweg. Lang uitgesponnen academisch onderbouwde tractaten schrikken veel lezers af, moedigen niet aan om aan de lectuur te beginnen, en dat is de reden waarom veel universiteitsprofessoren er nooit in slagen boeiende en vlot leesbare teksten te schrijven en/of een ruim publiek aan te spreken met hun artikels. Maar blogs met alleen maar linkjes, fotootjes of videootjes met één of twee zinnen onder elk item kunnen mij evenmin bekoren. Ik wil redeneringen kunnen lezen.

  3. Ad 4: ik weet het niet echt. Het stoort me gewoon heel erg. Dat “ik wil wel maar ik kan niet”. Of nog, dat “ik kan niet en het kan me niet schelen”. Of erger: “ik dénk dat ik het kan”.

    Ad 7: ik zit niet met de lengte per se, wel met het beredeneerd schrijven. Minder oerkreetachtige stream of consciousness, meer bedachtzame kwaliteit.

  4. Juist, we BE/VL zijn erg klein.
    – Blogs ( overigens erg uitstekende bij ons) mixen vanalles.Dat is allerminst een schande.
    – Wie de moed opbrengt te focussen vat een avontuur aan.

  5. Ad 4. Waarom de mensen dan niet vriendelijk op hun fouten wijzen zodat ze zichzelf kunnen verbeteren? ‘t Is niet omdat iemand het niet kan, dat die persoon het daarom niet mag proberen. Of zijn er hier ongeschreven regels voor waarvan ik geen weet heb?

    Meer algemeen: ik schrijf over alles wat ik wil. Heb ik daarom een kleiner publiek? Misschien wel. Maar ik ga mijn categoriëen in WordPress niet weggooien en omzetten naar afzonderlijke blogs. Eentje voor videos, eentje voor techie stuff, eentje voor familie zaken, eentje voor dit, eentje voor dat. Neen dank u. 1 blog waar ik het meeste onder kan brengen is voor mij voldoende.

    Ik onderhoud die blog omdat ik het graag doe. De dag dat ik mezelf moet forceren om iets te posten stop ik er gewoon mee.

  6. Pingback: verboden te lezen
  7. Pingback: verboden te lezen
  8. Nog vergeten te zeggen: er zijn zodanig veel mensen en zodanig veel blogs dat je volgens mij lijstjes mag opstellen tot je scheel ziet, je kan er uiteindelijk geen lijn in trekken.

    Wat de ene een fantastische blog met super content vindt, dat is voor de andere de saaiste blog ooit. Waar persoon A blogs met video clips, potjesengels en weinig redeneerwerk niet kan uitstaan is voor persoon B dan weer wel leuk.

    Als 10 mensen hier een lijstje zouden moeten opmaken, dan zou je volgens mij gewoon grotendeels 10 verschillende lijstjes krijgen en voor elk van hen zal er ongetwijfeld een publiek zijn.

  9. Wij , BE/ VL, zijn erg klein. Tegelijk hebben we een grote geest ( eerder talloos veel keren bewezen).

    – Gaat het bijv over desseminating science, dat kunnen we evenzeer als anderen. Het blijft evenwel een aanhoudend probleem. Zie site cordis.http://cordis.europa.eu/en/home.html
    – Vraag blijft: wat is de rol van bloggers? Het begon als een stel jongeren dat mekaar links wou doorgeven. Het ontwikkelde zich:each & everyone in zijn bunker. Elk schiet uit eigen heup. Het is plezirig vast te stellen dat 1. er concurrentie is, 2. dat er een pril begin van discussie / samenwerking is.

  10. En wat meer is: ik heb net eens mijn boekhouding gedaan. Ik heb met 1 boek in 1 jaar tijd méér geld verdiend dan Jeroen Brouwers het afgelopen jaar met al zijn boeken. Pff… en dan nodigen ze me niet eens uit op de boekenbeurs. Flauw hoor! *LOL*

  11. Regel 2 en 5 van Pietel mogen dan misschien wel gulden regels zijn, maar ik ben niet het soort “blogger” dat per se aan zijn lezerspubliek kenbaar wil maken dat ik deze week ziek geweest ben. Of dat mijn auto kapot is. Of dat ik het aangenaam vind dat het ‘s morgens weer bijna licht is als ik opsta. Hopla, als 3 verschillende posts.
    Daarom begrijp ik ook het nut niet van Twitter. Allemaal geestig en cool, maar voor mij puur tijdverlies.

  12. Pingback: Ardi XIV
  13. Ivm die focus: op dat vlak vind ik een paar (max een stuk of vijf!) categorieën, met elk een eigen feed, wel de max. In mijn geval worden de berichten in de FOSS-categorie overgenomen door een aggregator op Planet Grep, terwijl politiek bij andere mensen in de smaak valt. 🙂

Reacties zijn gesloten.