Dromen van Kazakstan

Ik heb vannacht gedroomd dat ik op een wandeltocht was door Centraal-Azië, en dat ik absoluut Alma Ata wou zien.

Het leek op World of Warcraft, hoe ik aan het wandelen was, en het waren glooiende groene heuvels, met diepe kloven en nauwe richels met crazy paving erbovenop. Het voelde er koel maar aangenaam, zoals ik me voorstel dat de heuvel in het begin van The Sound of Music was. En er liepen paarden op de richel eentje verder, en er waren vreemde grote bungalows in de verte, en ver weg in het volumetrisch licht lag de stad.

Maar toen werd ik wakker, en nu ik heb Alma Ata nog altijd niet gezien.

2 reacties op “Dromen van Kazakstan”

  1. Dat krijg je van een akelige stad te bezoeken. Antwerpen haunts you, mister M. We haunt you. We are creepy. We are the dead. We have no lookalikes. We are the backbenchers. We are the sheep. We are not liked. We do not care. We wait. We watch. We chew. We spew. We wee wee wee.

    Noot aan mezelf: schrijf es iets fatsoenlijk.

Reacties zijn gesloten.