Gentse spaghetti

Het was al lang geleden dat ik iets echt gegeten had — ha! van vorig jaar geleden, in fact, als ik de foie gras ergens in de namiddag van 1 januari niet meetel – en dus heb ik vanavond in de rapte iets klaargemaakt. Ik vond dat het bijzonder meeviel, dus kijk: recept voor tien-minuten-spaghetti.

Um, behalve voor desserten als het echt nodig is, kook ik zonder hoeveelheden, maar ‘t wijst zichzelf uit. De ingrediënten:

  • Kubusjes Gandahesp.
    Ik heb een stuk hesp gekregen voor nieuwjaar, daaar heb ik twee schellen van een halve centimeter of zo van afgesneden en er blokjes van gemaakt.
  • Stukjes Brie de Meaux.
    Brie de Meaux is een kaas die al zó gemaakt wordt sinds vóór Karel de Grote, en dat is meer dan 1200 jaar geleden. Het is zo ongeveer de beste kaas ter wereld, en ik heb er teveel van thuis, ik krijg hem niet op. Degoutant, maar ik krijg gewoonweg niet zoveel binnen tegenwoordig, en het plan om dat na nieuwjaar op te eten met de familie is blijkbaar, merkte is enkele dagen later, mislukt. Een wigje afsnijden, ontkorsten (shame! maar ‘t is voor in saus en enkel voor een accent) en in blokjes doen.
  • Look.
    Ik heb één teentje genomen, een goeie stamp gegeven met het plat van mijn snijmes, en het vel ervan gehaald. Niét in minuscule stukjes snipperen! Dat wordt pokkebitter als het te warm wordt, en het is deze keer toch maar voor wat smaakaccent.
  • Room.
    Um, Light van een normaal merk, dacht ik.
  • Spaghetti.
    Ik wou iets snels, dus het zijn capellini geworden. In het echt zou ik dikkere nemen.
  • Peper.
    Witte peper, that is. Uit een molen. Als dat er niet is: zwarte peper uit een molen. En als dat er niet is, euh, panikeer. En geen zout, in ‘s hemelsnaam: er zit er al genoeg in de hesp.
  • boter
  • olijfolie

Bereiding:

De spaghetti koken, een kleine drie minuten in mijn geval. Ruim wat boter laten smelten met een beetje olijfolie en de look erbij, al roerend. Als de boter noisette wordt, de look eruit vissen en de blokjes gandahesp erin pleuren en laten warm worden en een beetje krokant. Blussen met room, de blokjes camembert erbij, omroeren, en de spaghetti erbij smijten. Alles goed onder mekaar roeren, kruiden met (veel, yum!) peper.

Liever wat natter? Meer room of minder laten uitkoken. Liever wat droger? Minder room, meer laten uitkoken, of bijvoorbeeld parmesaan strooien nadien.

Ah, en het is Gentse spaghetti want alle ingrediënten komen uit Gent: de Gandahesp is een lokale specialiteit, iedereen aangeraden; de brie komt van bij Michel Peeters, beste kaaswinkel van verre omstreken (wat zeg ik, maître fromager affineur!); de peper komt van bij Vidts, één van de beste kruidenwinkels alhier; en al de rest komt van bij De Spar om de hoek, de Drie Musketiers: de meest sympathieke Spar die ik ken.

4 reacties op “Gentse spaghetti”

  1. Zou je geloven dat ik ook wakker ben? Ik heb net aardappelsalade gegeten (de restjes). Voor het overige heb ik niet veel te typen. Fijn dat je af en toe een recept post. En heb ik jou al veel beterschap gewenst? Nee? Bij deze dus.

  2. Ha, De Drie Musketiers in de Sleepstraat. De winkel waar ik enkel kom om een goeie fles whisky te kopen en ook één van de weinige winkels die kahlua verkoopt om een White Russian mee te brouwen.

Reacties zijn gesloten.