Uw sportverslaggever aan het woord

Sven Neys is kampioen van de melkweg, wat zeg ik, het universum! Ik ben daar blij om, niet voor mezelf want ik koester geen sportillusies meer sinds David Pratt, maar wel voor zijn coach. Die mens was al zo gedesillusioneerd door de Sportman van het Jaar-historie, en vorig jaar ook al.

Sport kan mij gestolen worden, er is niéts waar ik thuis voor zou blijven, maar als ik dan toevallig voor de televisie geraak, dan wil ik het helemaal zien. En Sven Nys heeft dat dus goed gedaan, en Bart Wellens kon goed tegen zijn verlies na een tijdje, da’s ook wel ne wijzen denk ik.

Alleen die ene gast met zijn platte band (‘t was niet Mario Aerts maar hij deed er mij wel aan denken en vraag mij ook niet waarom) (en ik ga niet gaan zoeken wie het wel was: 21, derde van het universum geworden in de Velokoers te land, in de modder, in het bos en op het strand, zó moeilijk is het niet te vinden vermoed ik)  vond ik wel aandoenlijk: zo een heel stuk van een ronde plat rijden, en dan nog terugkomen (akkoord, de leiders waren aan het surplacen, maar toch) tot de derde plaats.

Al de rest: pfuh. Die nieuwaards met hun valse starten, ze zouden ze moeten dessen geven. En ook: welbesteekt dat hij vierde geworden is, dingsken. En die andere, die West-Vlamingen, van Toerenhout of Vantorhout of zoiets: met vier broers inschrijven en dan samen rijden, en dan nóg niet winnen: zielig.

Ja. En voor de rest, niet dat het met de sport te maken heeft: ik heb twee dromen gehad. De ene droom stond links en een beetje naar boven, de andere rechts en een beetje naar onder, zodat ze ongeveer voor de helft overlapten over elk een derde van hun breedte. Want ah ja, het waren dromen in een verhouding van 486 op 60. En ze waren in grijswaarden ook, en met motion blurring erop. En op teveel ISO genomen want veel te veel ruis.

De inhoud was ook niet om over naar huis te schrijven: ik zweer dat er in die linkse (die al wat eerder begonnen was en ook wat langer duurde trouwens) een (gack) tunnel naar het verblindende licht zat, en dat als ik er mijn arm door zwaaide, ik een Star Wars bvvmwwoooiing vmwoing inclusief volumetrisch licht en force feedback bij ceadeau kreeg.

De rechtse droom was normaler, maar wel angstaanjagender.

Ja, ik weet dat David Pratt met een L geschreven wordt. Hij moet mij maar een proces aandoen, de natievermoser. Als de geschiedenis geschreven wordt, zal blijken dat dààr de neergang van België begon.

Fucking laatste minuut.

8 reacties op “Uw sportverslaggever aan het woord”

  1. Hoe geestig het soms is om van die dingen van u te lezen, vanaf een bepaald moment wordt het een beetje angstaanjagend.

    Ben je zeker dat het niet beter is om eens naar het ziekenhuis te gaan of zo…? :-/

    Enne, laat die linkse droom nog maar een jaar of 40 à 50 wachten om uit te komen.

  2. Euh. Het zijn écht die pillen niet die mij “zo” laten schrijven hoor. Antibiotica doen een mens niet ijlen of zo. Ik denk niet dat ik anders dan anders dingen zeg, toch?

    En ik had een enge droom (of twee), dat wil niet zeggen dat ik zelfmoordneigingen heb of zo hoor.

Reacties zijn gesloten.