De namiddag begon met Joe Lamantia die zijn building blocks design framework voorstelde. “Om de twee sessies is er wel één met een framework,” bekloeg Peter Van Dijck zich, maar hey, meneer Lamantia schrijft daar nu al zo lang over op Boxes and Arrows, en wij doen ook wel eens regelmatig van die grote portaalsites, dus wie weet was het wel interessant en zou onze lamp plots aanfloepen.
Euh, nee dus. Een presentatie van een halve dag in drie kwartier wurmen, om de slide er vier overslaan met “I’ll skip this”, en dan nog een kwartier langer spreken dan voorzien en niet gedaan krijgen, da’s al meteen verkeerd. Doe uw huiswerk een beetje beter, zou ik zeggen. En dan heb ik het nog niet over de inhoud: nee, het is inderdaad niet anders dan wat er op Boxes and Arrows al stond. Maar bon.
Gelukkig was de presentatie van LukeW, over best practices voor content page design een hele stuk beter. Mooi gemaakt, goed gegeven, pretentieloos, en interessant: een groot deel van de bezoekers van uw website komt niet via de voordeur binnen, en wat kan daar dan aan gedaan worden. Niets dat niet in een blogartikel of twee had gezegd kunnen worden, maar dat is vervelend doen om vervelend te doen.
Daarna kwam Jess McMullin met nog een framework: The business of experience – The experience impact framework. Jess Mc Mullin is de meneer van het bedrijf dat hier op de summit IA Trading Cards heeft uitgedeeld: de oude truuk van “verzamel alle kaartjes en socializeer op die manier”. Hij gebruikte dat als voorbeeld om te tonen hoe men projecten kan verkopen. En dat was het zowat: hoe verkoop ik projecten. Salesmanship 101, in de zin van “onderzoek met wie u te maken heeft”, “vind wat zij doen”, “vind wat zij belangrijk vinden”, “stel open vragen en ga dan over op gesloten vragen en dan naar engagementvragen”. Uh huh.
Ik ben het nu vergeten, maar er was zo’n prachtig Frans model, van de verschillende soorten klanten: de klant die macht wilt, de klant die naar veiligheid zoekt, de klant die nieuwigheid wilt, etc. En dan hoe die verschillende klanten hetzelfde project kunnen verkocht worden: “uw intranet zal u toelaten om al uw medewerkers in het oog te houden”, “uw intranet is het nieuwste van het nieuwste”, dat soort zaken. Daar deed het mij wat aan denken, bij momenten, maar dan minder uitgewerkt en meer voor de hand liggend.
Om maar te zeggen dat het mij niet kon boeien: ja, duh dat we moeten weten wie de chamption is en wie de criticus en wie de peers en de bosses. En ja duh dat we geen verkoopsgesprek gaan beginnen met “gaat u van ons een expert review kopen?”
Afijn.
De dag werd afgesloten met Inspiration from the edge: New patterns for interface design door Stephen Anderson. Wel een leuke presentatie, niet veel dingen gezien die we nog niet gezien hadden. Ik had drie kwartier kunnen vullen met enkel dingen uit World of Warcraft, en dat zou denk ik minstens even interessant geweest zijn, maar bon.
Oei, dat klinkt allemaal heel erg blasé, zeker?