Jan heeft er vannamiddag nog maar eens een paar afleveringen van Kleine Einsteins doorgejaagd: het blijft toch wel van het beste dat er is voor kleine kinderen. Schilderijen en klassieke muziek en architectuur en beesten, en meedoen met vanalles.
Het is wel een beetje de “greatest hits”, maar ‘t is altijd beter dan niets. Darnet was het Peer Gynt, en nu is het deze:
Wat er mij aan doet denken: ik moet dringend terug meer klassiek luisteren.
Nieuwe Wereld, enkele jaren geleden zelf gespeeld met orkest waarin ik speel. Deze beweging is echt fun (toch voor de strijkers).
Binnen Oost – Europese ( russen uitgezonderd) muziek alles overslaan. Geen Bartok, geen Kurtag, geen Ligeti, geen Smetana, etc. etc. , hoe mooi hun muziek ook is.
Gewoon beginnen bij Janacek. Eerst zelf om te acclimatiseren bijv. zijn On an overgrown path beluisteren.
Dan naar de kern van zijn ajuin:
Intimate letters. Een strijkkwartet. Best is : de live versie, gespeeld door A. Berg kwartet. Je koopt het om het even waar voor zoiets als 2,5 euro. Nu wordt het als waardeloze muziek bekeken.
Vooral : zien hoe kinderen erop reageren.
Vreemd, ik zag het deze morgen en het enige wat ik wilde was de teevee binnen de drie seconden het raam uitgooien, en ik had de indruk dat onze uk dat ook wilde. Ik vond het nogal een infantiel programma met klassieke muzak. Er bestaat toch beters voor kinderen, hoop ik?