Ah ja: ik voel mij niet goed. Zo’n onbestemd gevoel, en ik kan er geen vinger op leggen.
Nu ja, da’s niet waar, eigenlijk: ik kan er wel een vinger op leggen, meer dan één zelfs. ‘t Is wachten op resultaat voor drie, vier dingen, en het is niet gezegd dat de resultaten goed zullen zijn.
Dat werkt op een mens zijn systeem. Gelukkig enkel als ik niet heel erg geconcentreerd met iets bezig ben. Op het werk heb ik er dus geen last van, ‘t is alleen thuis. Nu mijn televisie naar de zak is, heb ik niet genoeg stimulering meer om de zorgen uit mijn hoofd te houden: anders kon ik met één oog iets doen op de computer, met een ander oog naar de televisie kijken, en dan nog over en weer gaan tussen een stuk of vier mailaccounts en een feedreader. Dat hield me wel bezig.
Alleen de computer niet. En alleen voor (Sandra’s) televisie gaan zitten ook niet.
Dus speel ik maar een spelletje. Mass Effect: zeer goed overigens—ik ben er een Maya-achtige vrouw van uitzicht, die langzamerhand aan het verliefd worden is op een vrouwelijke alien met blauw vel.