Op stapel

Ik was iets aan het schrijven over de vraag of HCI-consultancy er enkel voor tweede- of derdegeneratieprodukten is, en het was weer van dattum.

Het is zo’n onderwerp waar ik eigenlijk in goed gezelschap met een glas in de hand, bijvoorbeeld op een terras of zo, graag een hele avond over zou doorbomen. Een onderwerp waar ik me tot vóór vorige vrijdag eigenlijk niet echt ernstige vragen over gesteld had, maar waar ik ondertussen wel al een paar dagen mee rondloop.

Het zal u niet verbazen dat mijn antwoord aan de mens die me vrijdag de vraag stelde “ah ‘t zal wel zijn van niet” was (maar dan in het Engels), met redenen en voorbeelden omkleed en alles.

Als ze me vragen wat ik doe, dan leg ik dat meestal met handbewegingen uit: op mijn werk doen we aan alles wat tussen mens (handen aan één kant) en machine (handen aan andere kant) zit. Dat kan interaction design zijn, ‘t is te zeggen hoe je een machine bedient en ermee werkt, en dat kan ook informatie-architectuur zijn, ‘t is te zeggen hoe informatie georganiseerd is zodat ze gemakkelijk te vinden en aangenaam te gebruiken is.

De afgelopen bijna-twee jaar heb ik gewerkt bij of voor Fortis, Belgacom Mobile, Fluxys, De Post, Dexia, SD WORX, KBC, de Federale Overheid, Electrabel, en ik vergeet er een hele stapel. Dus ja: veel van onze klanten zijn grote bedrijven, vaak marktleiders, met tweede– of derdegeneratieproducten of -diensten. Dingen die, vaak al jaren, hun werk doen of hun dienst bewijzen, en die nu een stapje verder willen gaan in de richting van user centered te zijn.

De vraag van de mens die me de vraag stelde was dan ook gerechtvaardigd: is wat jullie doen er enkel voor dat soort klanten en dat soort projecten?

Neen dus. Maar ondertussen loop ik er al een tijd mee rond in mijn hoofd. Want de vraag die daar logischerwijs onmiddellijk op volgt, is waarom het net dát soort bedrijven is dat vaak een beroep doet op ons.

Het eenvoudige antwoord is “omdat consultancy duur is”, natuurlijk. Dat is één aspect, maar het is lang (lang!) niet het belangrijkste aspect.

Wat dan wel? Ha. Daar zit ik dus op te kauwen. En dat is waarom ik zei dat het van dattum is: ik zou er eigenlijk eens voor moeten neer gaan zitten en er een artikel over neerpennen, al was het voor mezelf. Ik heb er allerlei ideeën over, dat wat we doen eigenlijk iets is als vredesonderhandelingen.

Dat het meer om luisteren dan om spreken gaat.

Dat het een situatie is van, om Rex v. Sussex Justices, Ex parte McCarthy te parafraseren, it is not merely of some importance but is of fundamental importance that consultancy should not only be done, but should manifestly and undoubtedly be seen to be done, en wat de rol van een methodologie daarin is.

Dat het proces vaak belangrijker is dan het resultaat (shhht!).

En dat daar niets cynisch of vies of belachelijk aan is, maar dat het eigenlijk wel een mooi iets kan zijn. Zoals vredesonderhandelingen.

Ah. Maar om mijn ideeën te ordenen zou ik ofwel meer tijd, ofwel meer discussie nodig hebben.

6 reacties op “Op stapel”

  1. Eerste generatie diensten of producten zijn vaak dingen in een nieuwe markt of niche, waar het gebruiker gericht zijn e.d. minder belangrijk is dan het nieuwe. Het is dan zaak het ding zo snel mogelijk in de markt te krijgen en pas als het een basis heeft is er tijd voor verdere verfijning, zou ik zeggen.

  2. Ik treed Martin bij met het feit dat het soms belangrijker is om het product snel op de markt te krijgen, maar ik geraak meer een meer overtuigd van het nut van tegelijkertijd toch al minstens te proberen om het product of de dienst ook gebruikersvriendelijk te maken. Volgens mij kan dat een product maken of breken, gebruiksvriendelijkheid.

    Niet iedereen is het daar mee eens, natuurlijk.

    De discussies die ik al heb moeten voeren intern bij ons om een nuttig of gebruiksvriendelijk itemtje/functie toe te voegen zijn soms meer werk dan het eigenlijke aanpassen. Steevast is het antwoord ‘dat is voor later’ en later betekent dat wel 2 jaar later of nooit.

    Grrrr.

    Best wel grappig, hoe meer ik apple producten gebruik, hoe meer ik overtuigd geraak dat design superbelangrijk is (en ik lees je blog natuurlijk ook, michel!).

  3. Ik was vanmorgen bij een van onze klanten. Zij werken voornamelijk voor grote financiële instellingen, verzekeringsmaatschappijen, … kortom monsterorganisaties. Die bedrijven hebben budgetten, dat klopt. Maar waar die grote bedrijven nood aan hebben, daar hebben kleinere ook nood aan. Een KMO kampt op een ander niveau met dezelfde problemen als een multinational.
    Je kan onmogelijk die kleine KMO hetzelfde laten betalen als die multinational. Maar je kan wel een product / dienst ontwikkelen die tot op zekere hoogte tegmoetkomt aan de vraag van bij die KMO’s.
    Of werkt het bij jullie zo niet? 🙂

  4. Bedoel je dan: omdat mensen er intern niet meer aan uitkunnen, omdat het (product/software)design zo _gepolitiseerd_ is, moeten er externen bijgehaald worden die volgens een _objectieve_ methode de knoop komen ontwarren/doorhakken?

    (dat zal wel met alle consultancy zo zijn, niet specifiek HCI?)

Reacties zijn gesloten.